Ο άνεμος ταξιδεύει μακριά της. Τον ακούει που της λέει κάτι στο αυτί, όμως δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι αυτό που της λέει. Μετά από λίγο σταματά την προσπάθεια να καταλάβει τι είναι αυτό που θέλει να της πει κ απλά κοιτάει το τοπίο.
Άγρια βουνά, μια αδάμαστη θάλασσα από κάτω τους, βράχια κοφτερά και αυτή να στέκει εκεί. Στο ψηλότερο σημείο. Να κοιτάει τα πάντα από πάνω ενώ προσέχει ότι τα πάντα στη ζωή είναι ευμετάβλητα. Μπορεί είτε να μείνει εκεί που είναι είτε να πηδήξει και να τελειώσει ο,τι έχει χτίσει τόσα χρόνια. Τα μάτια της δακρύζουν από τον άνεμο. Δεν έχει ενδοιασμό για να πηδήξει αλλά ούτε και για να μείνει εκεί που είναι. Το ίδιο της κάνει.
Όμως θυμάται κάποια λόγια ,χωρίς να θυμάται ποίος της τα πε ή πότε. Μόνο τα λόγια : Και αν το σήμερα σε ξενίζει, το αύριο θα σου φανεί ακόμα πιο άσχημο κ βρώμικο.
Το νιώθει πως έχει δίκιο αυτός που της το πε. Το ζει εξάλλου. Νιώθει ότι δε μπορεί να ξεφύγει από το αναπόφευκτο της μοίρας της. Από αυτό που και η ίδια προσπαθεί τόσο καιρό να αποδεσμευτεί αλλά δε τα καταφέρνει. Της τριβελίζει το μυαλό, της κατατρώει την ψυχή, το είναι της αλλάζει. Πρέπει να το κάνει. Πρέπει να το ζήσει κ ας είναι λάθος.. Κ αν το λάθος της κοστίσει? Δε μετράει. Θα το χει κάνει και θα σταματήσει να την παιδεύει. Τι μετράει περισσότερο? Να κάνει αυτό που τόσο καιρό δε τολμά ή να το αφήσει να χαθεί για πάντα μέσα στη λήθη ?΄
Κοιτά το κενό. Γυρνά πίσω της και κοιτά τη ζωή της. Τι μετράει πιο πολύ για αυτήν? Το λάθος ή το σωστό? Το πάθος ή η λογική? Ο σεβασμός ή η παρόρμηση? Και τι μπορεί να εμπιστευτεί? Το μυαλό ή την καρδιά της?
Τα μαλλιά της ανεμίζουν. Δε θα το κάνει. Ας μείνει η θάλασσα αδάμαστη, ας υπάρχουν ακόμα βράχια γκρι, ας αλλάζει η μια στιγμή μετά την άλλη. Εκείνη θα είναι εκεί, χωρίς να φοβάται για αυτό που επέλεξε. Με αυτό θα συμφιλιωθεί και θα ζήσει. Της αρέσει να υπάρχει αυτό το πάθος στην καρδία της. Της αρέσει που μπορεί να το βάζει αλλού. Της αρέσει που αντί να γίνει αντίπαλός της αυτό έγινε σύμμαχος της πλέον. Και ας είναι λάθος. Είναι το λάθος που ήθελε να κάνει και το έκανε. Και είναι καλά μαζί του κ ας την πρόδωσε.
Κατρακυλώντας από το βουνό χαμογελάει. Τελικά ήταν πιο εύκολο απ΄όσο νόμιζε ….