Τα παρακάτω 147 ηθικά Δελφικά Παραγγέλματα ή Πυθίας Γράμματα, ήταν εντοιχισμένα στον πρόναο του Ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς, για τα οποία ο Παυσανίας στα «Φωκικά» του λέει: «Εν δε τω προνάω τα εν Δελφοίς γεγραμμένα εστίν ωφελήματα ανθρώποις εις βίον».
ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ – (ΕΙ) – ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ – ΕΓΓΥΑ, ΠΑΡΑ Δ’ ΑΤΑ
1. Έπου Θεώ.
2. Νόμω πείθου.
3. Θεούς σέβου.
4. Γονείς σέβου.
5. Ηττώ υπέρ δικαίου.
6. Γνώθι μαθών (εκ πείρας γνώριζε).
7. Ακούσας νόει (νοέω, -ω: αντιλαμβάνομαι διά των οφθαλμών του νου).
8. Σαυτόν ίσχε (Ίσχω: κρατώ, εμποδίζω).
9. Φρόνει θνητά.
10. Εστίαν τίμα.
11. Άρχε σεαυτού.
12. Φίλοις βοήθει.
13. Θύμου κράτει.
14. Φρόνησιν άσκει.
15. Πρόνοιαν τίμα.
16. Όρκω μη χρω (χράω-χρω: παρέχω, δίνω κάτι πρός χρήσιν).
17. Φιλίαν αγάπα.
18. Παιδείας αντέχου.
19. Δόξαν δίωκε.
20. Σοφίαν ζήτει.
21. Καλόν ευ λέγε (ευ: ορθό, δίκαιο).
22. Ψέγε μηδένα.
23. Επαίνει Αρετήν.
24. Πράττε δίκαια.
25. Φίλοις ευνόει.
26. Εχθρούς αμύνου.
27. Ευγένειαν άσκει.
28. Κακίας απέχου.
29. Κοινός γίνου.
30. Ίδια φύλαττε.
31. Αλλοτρίων απέχου.
32. Εύφημος ίσθι (να είσαι ήπιος, μαλακός).
33. Άκουε πάντα.
34. Φίλω χαρίζου.
35. Χρόνου φείδου.
36. Όρα το μέλλον.
37. Ύβριν μίσει.
38. Ικέτας αίδου (ο από κάθε αισχρό ηθικός φόβος, ντροπή, συστολή κ.λπ.)
39. Υιούς παίδευε.
40. Έχων χαρίζου.
41. Δόλου φόβου.
42. Ευλόγει πάντας.
43. Φιλόσοφος γίνου.
44. Όσια κρίνε.
45. Γνούς πράττε.
46. Φόνου απέχου.
47. Εύχου δυνατά (ισχυρίζομαι, βεβαιώνω).
48. Σοφοίς χρώ (δίνω για χρήσι).
49. Ήθος δοκίμαζε (αν καλό ή κακό).
50. Λαβών απόδος.
51. Υφορώ μηδένα (υποβλέπω).
52. Τέχνη χρώ (δίνω πρός χρήσι).
53. Ό μέλλεις δός.
54. Ευεργεσίας τίμα.
55. Φθόνει μηδενί.
56. Φυλακήν πρόσεχε.
57. Ομοίοις χρώ(δίνω πρός χρήσι).
58. Διαβόλήν μίσει.
59. Δικαίως κτώ.
60. Αγαθούς τίμα.
61. Κριτήν γνώθι.
62. Γάμους κράτει.
63. Τύχην νόμιζε.
64. Εγγύην φεύγε.
65. Πάσι διαλέγου.
66. Ελπίδα αίνει.
67. Δαπανών άρχου.
68. Κτώμενος ήδου.
69. Αισχύνην σέβου.
70. Χάριν εκτέλει.
71. Ευτυχίαν εύχου.
72. Τύχην στέργε.
73. Ακούων όρα.
74. Εργάζου κτητά.
75. Έριν μίσει.
76. Όνειδος έχθαιρε.
77. Γλωσσαν ίσχε (κράτησε).
78. Ύβριν αμύνου.
79. Κρίνε δίκαια.
80. Χρώ χρήμασι.
81. Αδωροδόκητος δοκίμαζε.
82. Αιτιώ παρόντα.
83. Λέγε ειδώς.
84. Βίας μή έχου.
85. Αλύπως βίου.
86. Ομίλει πράως.
87. Φιλοφρόνει πάσιν.
88. Υιοίς μή καταθάρρει.
89. Γλώττης άρχε.
90. Σεαυτόν ευ ποίει.
91. Ευπροσήγορος γίνου.
92. Αποκρίνου εν καιρώ.
93. Πόνει μετά δικαίου.
94. Πράττε αμετανοήτως.
95. Αμαρτάνων μετανόει.
96. Οφθαλμού κράτει.
97. Βολεύου χρήσιμα.
98. Επιτέλει συντόμως.
99. Φιλίαν φύλαττε.
100. Ευγνώμων γίνου.
101. Ομόνοιαν δίωκε (επιδίωκε).
102. Άρρητα μη λέγε.
103. Τό κράτουν φόβου.
104. Καιρόν προσδέχου (νά δέχεσαι).
105. Έχθρας διάλυε.
106. Γήρας προσδέχου (νά δέχεσαι).
107. Επί ρώμη μή καύχω.
108. Ευφημίαν άσκει.
109. Απέχθειαν φεύγε.
110. Πλούτει δικαίως.
111. Δόξαν μή λείπε.
112. Κακίαν μίσει.
113. Κινδύνευε φρονίμως.
114. Χρησμούς θαύμαζε.
115. Ούς τρέφεις αγάπα.
116. Απόντι μή μάχου.
117. Πρεσβύτερον αίδου (νά είσαι συνεσταλμένος μπροστά στόν μεγαλύτερο).
118. Νεώτερον δίδασκε.
119. Πλούτω απίστει.
120. Σεαυτόν αίδου (συστολή, σεμνότητα).
121. Μή άρχε υβρίζων.
122. Προγόνους στεφάνου.
123. Επί νεκρώ μή γέλα.
124. Ατυχούντι συνάχθου.
125. Χαρίζου ευλαβώς.
126. Έξ ευγενών γέννα.
127. Επαγγέλου μηδενί.
128. Τύχη μή πίστευε.
129. Τελεύτα άλυπος.
130. Μέτρον άριστον.
131. Αδικίαν μισείν.
132. Ευσέβειαν φυλάσσειν.
133. Ηδονής κρατείν.
134. Βία μηδέν πράττειν.
135. Τέκνα παιδεύειν.
136. Μή θρασύνου.
137. Νόμοις πείθου.
138. Μελέτει το πάν.
139. Γαμείν μέλλον καιρόν γνώθι (η κατάλληλη στιγμή).
140. Μή επί παντί λυπού.
141. Πίνων άρμοζε.
142. Πέρας επιτέλει μή αποδειλιών.
143. Τό συμφέρον θηρώ.
144. Θνήσκε υπέρ Πατρίδος.
145. Τώ βίω μάχου.
146. Ευ πάσχε ώς θνητός.
147. Παίς ών κόσμιος ίσθι (να είσαι), ηβών εγκρατής, μέσος δίκαιος, πρεσβύτερος εύλογος.
