ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΠΙΑ

Σήμερα που τόσος λόγος γίνεται για τους φίλους μας οικονομικούς μετανάστες τους Αλβανούς- άσχετα αν βρίσκονται εδώ νόμιμα ή παράνομα - καλό είναι να δούμε ποιοί κατοίκησαν στο χώρο που βρίσκεται σήμερα η χώρα τους Αλβανία, τουλάχιστον η Νότια – από την προϊστορία μέχρι σήμερα.

Για να μάθουν και οι ίδιοι ό,τι δεν ξέρουν. Γιατί σίγουρα δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να ξέρουν, ή η προπαγάνδα δεν τους αφήνει να ξέρουν, και συμπαρασύρουν μαζί τους και όσους - δυστυχώς είναι οι περισσότεροι της υφηλίου- είναι ανιστόρητοι.

Στην έκταση που σήμερα κατέχει η Αλβανία, υπήρχε η Αρχαία Ιλλυρία. Είχε πάρει το όνομά της από τον Έλληνα ήρωα της εποχής Ιλλυριό, που ήταν γιος του βασιλιά των Θηβών Κάδμου και της Αρμονίας( 1470 π.Χ.). Υπήκοοί του ήταν οι Εγχελείς. Ο Ιλλυριός είχε αδελφό τον Αδρία - εξ ου και Αδριατική- κι ήταν πρόγονος των Δασσαρητών. Γεγονός είναι ότι σήμερα πολλοί Αλβανοί έχουν το όνομα «Ιλλυριός» (Ιλίρ).

Πέραν αυτών πολλοί Αργείοι, Αρκάδες και άλλοι είχαν μεταναστεύσει προς το βορά. Σχετικά μια "Αρβανίτισσα" γράφει: ...

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΜΟΙΡΩΝ.

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΜΟΙΡΩΝ.

Μοίραι απειρέσιοι, Νυκτός φίλα τέκνα μελαίνης,
κλύτέ μου ευχομένου, πολυώνυμοι, αί τ΄ επί λίμνης
ουρανίας, ίνα λευκόν ύδωρ νυχίας υπό θέρμης
ρήγνυται εν σκιερώι λιπαρώι μυχώι ευλίθου άντρου,
ναίουσαι, πεπότησθε βροτών επ΄ απείρονα γαίαν•
ένθεν επί βρότεον δόκιμον γένος ελπίδι κούφον
στείχετε, πορφυρέησι καλυψάμεναι οθόνησι,
μορσίμωι εν πεδίωι, όθι πάγγεον άρμα διώκει δόξα,
δίκης παρά τέρμα και ελπίδος ηδέ μεριμνών,
και νόμον ωγύγιον παναπείρονος ευνόμου αρχής.
Μοίρα γαρ εν βιότωι καθοράι μόνη, ουδέ τις άλλος
αθανάτων, oi έχουσι κάρη νιφόεντος Ολύμπου,
και Διός όμμα τέλειον• επεί γ΄ όσα γίγνεται ημίν,
Μοίρά τε και Διός οίδε νόος διά παντός άπαντα.
Αλλά μοι, ευκταίαι, μαλακόφρονες, ηπιόθυμοι,

ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ Ιωάννου Δ Πασσά Εκδόσεις: Εγκυκλοπαίδεια του "ΗΛΙΟΥ"

Ο Ορφεύς είναι ίσως η μεγαλύτερη φυσιογνωμία της Ελληνικής Παράδοσης και ο Ορφισμός βρίσκεται στο κέντρο της ελληνικής ψυχής.
Η μελέτη του μυητικού συστήματος του Ορφέως είναι η ίδια η μελέτη της αρχαιοελληνικής θρησκείας και των μυστηρίων.
Η ορφική κοσμολογία, η κάθοδος του Ορφέως στον Αδη, τα Ορφικά Μυστήρια και η ζωή των ορφικών μυημένων
παρουσιάζονται σε μια μοναδική ως τώρα ολοκληρωμένη έκδοση των ορφικών κειμένων.

ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ
Πού εκδίδονται σήμερον διά πρώτην φοράν εις την Ελλάδα αλλά και εις Παγκόσμιον επίπεδον
με καταπληκτικές και αδιάσειστες Αστρονομικές διαπιστώσεις του έξοχου Έλληνος Αστρονόμου ΚΩΝΣΤ. ΣΤ. ΧΑΣΑΠΗ,
αποδεικνύουν παρά τας ψευδολογίας και τας παραποιήσεις της Προϊστορίας μας από τους ξένους δήθεν Ιστορικούς,
την Παναρχαίαν καταγωγήν της Ελληνικής Φυλής και την απαρχήν και συνέχειαν του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος...

Οι Δέκα Εντολές του Σόλωνος

Α. ΚΑΛΟΚΑΓΑΘΙΑΝ ΟΡΚΟΥ ΠΙΣΤΟΤΕΡΑΝ ΕΧΕ

Β. ΜΗ ΨΕΥΔΟΥ

Γ. ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΜΕΛΕΤΑ

Δ. ΦΙΛΟΥΣ ΜΗ ΤΑΧΥ ΚΤΩ ΟΥΣ Δ’ΑΝ ΚΤΗΣΗΙ ΜΗ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΕ

Ε. ΑΡΧΕ ΠΡΩΤΟΝ ΜΑΘΩΝ ΑΡΧΕΣΘΑΙ

F. ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕ ΜΗ ΤΑ ΗΔΙΣΤΑ, ΑΛΛΑ ΤΑ ΑΡΙΣΤΑ

Ζ. ΝΟΥΝ ΗΓΕΜΟΝΑ ΠΟΙΟΥ

Η. ΜΗ ΚΑΚΟΙΣ ΟΜΙΛΕΙ

Θ. ΘΕΟΥΣ ΤΙΜΑ

Ι. ΓΟΝΕΑΣ ΑΙΔΟΥ

Ο Σόλων ο Αθηναίος, ήταν ένας εκ των επτά σοφών της αρχαιότητος.

ΣΟΛΩΝΑΣ

Μεγάλος Αθηναίος νομοθέτης, φιλόσοφος και ποιητής (639 - 559 π.Χ.). Ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας.
Ανήκε σε πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια, η οποία καταγόταν από τη γενιά του βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Ο πατέρας του ονομαζόταν Εξηκεστίδης· αυτός φρόντισε για την εκπαίδευση και ανατροφή του γιου του. Όταν ο Σ. έχασε την περιουσία του, στράφηκε προς το εμπόριο και ταξίδεψε στην Αίγυπτο και τη Μ. Ασία. Επωφελούμενος από τα ταξίδια του αυτά μελέτησε ξένους πολιτισμούς και νόμους, καθώς και τον πολιτικοοικονομικό βίο των άλλων χωρών. Τα εφόδια που απέκτησε τα χρησιμοποίησε αποτελεσματικά για την κοινωνική και οικονομική ανόρθωση της πατρίδας του και έτσι κατόρθωσε να αναδειχτεί στο σπουδαιότερο άνδρα της εποχής του. Την εμπιστοσύνη του λαού την κέρδισε πρώτα με το ποιητικό του έργο. Με τους φλογερούς του στίχους επηρέασε την αθηναϊκή κοινή γνώμη, συμβουλεύοντας, ενθαρρύνοντας και ενθουσιάζοντας τους Αθηναίους. Στα ποιήματά του έκανε τη διαπίστωση ότι η κακοδαιμονία της πόλης και οι φιλονικίες οφείλονται στον αγώνα των τάξεων και υποσχόταν τη θεραπεία του κακού. Γι' αυτό οι Αθηναίοι τον εξέλεξαν το 594 π.Χ. άρχοντα με έκτακτη δικτατορική εξουσία, για να αποκαταστήσει την ειρήνη με τη μεταβολή των θεσμών.

Η νομοθεσία του.

Τα νομοθετικά μέτρα του Σ. ήταν πολύ τολμηρά, αλλά και δραστικά. Τα σπουδαιότερα από αυτά ήταν τα εξής: α) Κατάργησε τη διαίρεση των πολιτών σε τάξεις ανάλογα με την καταγωγή τους και καθιέρωσε νέα διαίρεση με βάση το εισόδημα. Έτσι οι πολίτες διαιρέθηκαν σε 4 τάξεις: πεντακοσιομέδιμνοι, ιππείς, ζευγίτες, θήτες. Ανάλογα με την τάξη ρυθμίζονταν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις των πολιτών. β) Με τη "σεισάχθεια" (αποτίναξη των βαρών) εξάλειψε τα χρέη. γ) Ίδρυσε την εκκλησία του δήμου, δηλ. τη συνέλευση του λαού. δ) Ίδρυσε τη βουλή των τετρακοσίων. ε) Καθόρισε τον αριθμό των αρχόντων σε εννέα. στ) Ίδρυσε την Ηλιαία, την οποία αποτελούσαν 6.000 δικαστές κ.λ.π. Ο Σ. πήρε νομοθετικά μέτρα για όλα τα ζητήματα και ρύθμισε πάνω σε νέες βάσεις το ιδιωτικό και ποινικό δίκαιο. Οι νόμοι καταγράφτηκαν σε ξύλινες τετράγωνες στήλες, οι οποίες στένευαν προς τα πάνω και στρέφονταν γύρω από άξονα, γι' αυτό και ονομάστηκαν "άξονες" ή "κύρβεις". Η νομοθεσία του απέκτησε φήμη και επέδρασε στην εξέλιξη του δικαίου. Δίκαια ο Σ. θεωρείται πατέρας του αστικού δικαίου.
Ο Σ., για να αποφύγει μεταβολές της νομοθεσίας του, αποδήμησε για δέκα χρόνια. Γρήγορα όμως προκλήθηκαν ταραχές, τις οποίες υποκινούσαν οι ευγενείς κυρίως, και η πόλη έπεσε σε αναρχία.
Ο Σ. κατά τη διάρκεια των δέκα χρόνων της αυτοεξορίας του επισκέφτηκε, μεταξύ άλλων, και το βασιλιά των Σάρδεων Κροίσο, ο οποίος τον ρώτησε αν γνώριζε κανέναν άνθρωπο πιο ευτυχισμένο από αυτόν. Ο Σ. του ανέφερε τρεις περιπτώσεις ευτυχισμένων ανθρώπων και τον συμβούλεψε με το γνωστό: "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε" (=μη μακαρίζεις κανέναν, προτού να δεις το τέλος του). Όταν ξαναγύρισε στην Αθήνα, τη βρήκε σε πολύ καλή κατάσταση χάρη στα δικά του νομοθετικά μέτρα και πέθανε ευτυχισμένος σε βαθιά γεράματα.

Η ποίησή του

Ο Σ. υπήρξε και ελεγειακός ποιητής. Έγραψε ελεγεία με τίτλο "Σαλαμίς", στην οποία προτρέπει τους Αθηναίους να ανακτήσουν το αγαπημένο τους νησί. Από την ελεγεία αυτή σώζονται μόνο οκτώ στίχοι.
Ο Σ. έγραψε επίσης πολιτικές ελεγείες, από τις οποίες έχουμε μεγαλύτερα αποσπάσματα. Σ' αυτές εκφράζει τα πολιτικά του φρονήματα και αντανακλά τη φιλοπατρία του και την αγάπη του προς τη δικαιοσύνη. Οι ελεγείες του ονομάστηκαν "γνωμικές", επειδή περιέχουν πολλές γνώμες.

Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη

Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη - Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου του Δισπηλιού που ήρθε στο φως το 1994, λόγω του ότι η ξύλινη επιγραφή ...καταστράφηκε.

Το περίεργο είναι πως 7. 258 χρόνια περίμενε η ...επιγραφή για να τη δει ο κ. καθηγητής και μόλις την είδε ...κονιορτοποιήθηκε.

Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το ...ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης...

ΤΑ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ ΤΗΣ ΝΕΚΡΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Οι κύλινδροι μέσα στους οποίους βρέθηκαν τα Χειρόγραφα ανακαλύφθηκαν το 1947 από ένα βεδουίνο νεαρό βοσκό στις σπηλιές της ερήμου της Ιουδαίας, κατά μήκος της δυτικής ακτής της Νεκράς Θάλασσας, την εποχή που η ζώνη βρισκόταν υπό βρετανική κατοχή. Περιλαμβάνουν περίπου 800 έγγραφα, πάπυρους και περγαμηνές, κάποια σχεδόν άθικτα και κάποια κατεστραμμένα, αλλά τα περισσότερα δυστυχώς αποσπασματικά. Οι περισσότεροι από τους κυλίνδρους βρέθηκαν σε σπηλιές κοντά στο Κουμράν, όπου και έζησε μια κοινωνία ανθρώπων την οποία πολλοί μελετητές προσδιορίζουν ως Εσσαίους, μια εβραϊκή αίρεση που υπήρξε και σε άλλα μέρη του Ισραήλ, κατά μια χρονική περίοδο η οποία περιλαμβάνει και εκείνη της δράσης του Ιησού.

Στην πραγματικότητα πρόκειται στο σύνολό τους για περίπου 100.000 τεμάχια, αλλά τα πιο γνωστά από αυτά -τα μόνα άλλωστε που έχουν λάβει επίσημα το όνομα "χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας"-  είναι όπως είπαμε 800. Οχτακόσια χειρόγραφα γραμμένα στα εβραϊκά, ελληνικά και αραμαϊκά, που βρέθηκαν μέσα σε 11 σπηλιές του Κουμράν, μιας περιοχής σε μια απόσταση κάποιων χιλιομέτρων από την Ιεριχώ. Πιστεύεται ότι τα χειρόγραφα ανήκαν στη βιβλιοθήκη της εβραϊκής κοινότητας των Εσσαίων, που έζησαν μεταξύ του 150 π.Χ και 70 μ.Χ. Ανάμεσα στα χειρόγραφα βρίσκονται τα αρχαιότερα γνωστά  αντίγραφα της Βίβλου, αποσπάσματα απόκρυφων γραφών, όπως επίσης και πολλά έγγραφα σχετικά με τα χαρακτηριστικά της αίρεσης. Τα κείμενα αυτά, εξαιρετικά πολύτιμα, προσφέρουν μια απ' ευθείας πληροφόρηση για τη ζωή και τη δραστηριότητα της αίρεσης, και συχνά μας διαφωτίζουν για τα πιστεύω και τις πρακτικές των πρώτων χριστιανών. 

Πολλά από τα χειρόγραφα, τα καλύτερα διατηρημένα, εκτίθονται σήμερα στο Ναό του Βιβλίου του Μουσείου του Ισραήλ, στην Ιερουσαλήμ. Χιλιάδες άλλα αποσπασματικά χειρόγραφα, κυρίως εκείνα της σπηλιάς 4, ανήκουν στο μουσείο Rockefeller (άλλοτε αρχαιολογικό μουσείο της Παλαιστίνης), επίσης στην Ιερουσαλήμ. Ο περίφημος μπρούτζινος κύλινδρος βρίσκεται στο εθνικό μουσείο του Αμμάν, πρωτεύουσας της Ιορδανίας.

Οι περισσότεροι μελετητές συμφωνούν ότι οι κύλινδροι αποτελούν τα υπολείμματα της βιβλιοθήκης των Εσσαίων, κύλινδροι οι οποίοι τοποθετήθηκαν στις σπηλιές των βράχων που βρίσκονταν πίσω από το κεντρικό κτίριο της κοινότητας. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Η πρώτες διεθνής ομάδα μελετητών που ήρθε με τη συγκατάθεση της ιορδανικής κυβέρνησης, πέρασε χρόνια έρευνας προσπαθώντας να ανασυγκροτήσει τα κείμενα, βασιζόμενη στην ανάλυση των χειρογράφων, αλλά και να προσδιορίσει το λογοτεχνικό τους ύφος. Τα χρόνια περνούσαν, και η αρχική ομάδα βρέθηκε σε ηλικία συνταξιοδότησης και έτσι πέρασε τη σκυτάλη των ερευνών και των μελετών, αλλά και των επιρροών της, στα μέλη της νέας ομάδας μελετητών των περγαμηνών, οι οποίοι προχώρησαν σε εκθέσεις φωτογραφιών και βαρυσήμαντων δημοσιεύσεων των μελετών τους.

Το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν τα Χειρόγραφα έγκειται στο ότι ίσως αποτελούν μια ασύγκριτη πηγή για την εξερεύνηση των "μεσσιανικών εποχών" όπως επίσης και των καταβολών του Χριστιανισμού.

Τα χειρόγραφα του Κουμράν περιγράφουν μια κοινότητα, τους Εσσαίους, που σύναψε μια Νέα Ένωση με τον Θεό. Οι αντιπρόσωποί της ανέλαβαν να μελετούν τα ιερά βιβλία και να τα διδάσκουν στην κοινότητα. Μόνο η κοινότητα αυτή αποτελεί τον "εκλεκτό" λαό τού Θεού και μόνο εκείνη θα απολαύσει τις θεϊκές υποσχέσεις. Η ερμηνεία των Γραφών επέτρεψε στην κοινότητα να καταλάβει πως το τέλος του κόσμου πλησιάζει. Οι ασκητές της περιοχής του Κουμράν εγκαταστάθηκαν στις όχθες της Νεκράς Θάλασσας ώστε να πραγματοποιήσουν την προφητεία του Ισαϊα, να προετοιμάσουν δηλαδή στην έρημο το δρόμο του Θεού. Οι Εσσαίοι πίστευαν πως ο σκοπός της ύπαρξής τους ήταν να υπηρετήσουν το Θεό, το μεσσία που θα προερχόταν από τη φυλή του Δαυίδ, μεσσίας που θα συνοδευόταν από έναν ιερέα, τον οποίον αποκαλούσαν επίσης μεσσία. Πίστευαν στην Ημέρα της Κρίσης, στην επάνοδο των δίκαιων στη ζωή, μια νέα ζωή που θα προσφερόταν στους εκλεκτούς. Πίστευαν ότι ο Θεός είχε δημιουργήσει το Σύμπαν, του οποίου ήταν ο αδιαμφισβήτητος άρχοντας, παρά τη διάχυτη παρουσία τού κακού. Πριν ακόμα τη αρχή των Χρόνων, οτιδήποτε συμβεί είχε ήδη γραφεί, και η ανθρωπότητα χωριζόταν σε δυο μέρη, τους γιους του Φωτός και τους γιους του Σκότους. Τα δυο αυτά μέρη θα βρίσκονταν σε διαρκή και ανελέητο πόλεμο, υποβοηθούμενοι, ο καθένας τους, από στρατιές αγγέλων. Στο τέλος, ο Θεός θα έδινε τη νίκη στους γιους του Φωτός, οδηγώντας σε αφανισμό τους γιους του Σκότους.

Σχετικά με τη μελέτη των Χειρογράφων, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, John Allegro, ήταν ο μόνος "λαϊκός" που είχε πρόσβαση σ' αυτά, την εποχή που αποτελούσε μέλος της διεθνούς ομάδας μελετητών, η οποία απαρτίζονταν σχεδόν εξ' ολοκλήρου από Δομινικανούς και από Ιησουίτες της Βιβλικής Σχολής της Ιερουσαλήμ. Μια μέρα, μιλώντας μπροστά σε κοινό δήλωσε ότι "οι επιστήμονες που μελέτησαν τα Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας δεν είπαν ποτέ τίποτε από αυτά που πραγματικά υπήρχαν στο κείμενο. Διότι ήταν σχεδόν όλοι τους ιερείς, κυρίως Ιησουίτες, και φοβούνται αυτό που ανακάλυψαν. Ήταν πολύ πιο τρανταχτό απ' ότι υποπτευόντουσαν. Είναι μια βόμβα που θα έκανε τη χριστιανική θρησκεία να σειστεί συθέμελα".

Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι τα Ευαγγέλια και οι Πράξεις των Αποστόλων "δανείζονται" πολλά από τα στοιχεία και τις αναφορές τους από τα κείμενα των Εσσαίων. Η ανακάλυψη των Χειρογράφων  και η πιστοποίηση ότι οι Εσσαίοι έζησαν και έδρασαν σε μια εποχή που περιλαμβάνει εκείνη που έζησε και έδρασε ο Χριστός γέννησε μια μεγάλη διαμάχη γύρω από την καταγωγή του Χριστιανισμού. Οι Εσσαίοι εφάρμοζαν όπως λένε κάποιες πρακτικές που κήρυξε ο Χριστός αργότερα, γεγονός που δηλώνει σύμφωνα με τους ίδιους πως ο Χριστιανισμός γεννήθηκε ως θεωρία και ως πρακτική στην έρημο της Ιουδαίας και ο Χριστός, όταν Ήρθε, τη μετέφερε στον υπόλοιπο κόσμο.

Βέβαια, υπάρχει και η αντίθετη άποψη, αφού κάποιες από τις πρακτικές που αναφέρονται στα Χειρόγραφα, που αποτελούν τη χάρτα της κοινότητας των Εσσαίων, δεν έχουν καμιά σχέση με εκείνα που ακολουθούσε και δίδασκε ο Χριστός. Εκείνο όμως που αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως στην περιοχή της ερήμου της Ιουδαίας προϋπήρχε του Χριστού μια καλλιεργημένη εβραϊκή σκέψη εκπληκτικά χριστιανική, κάτι που βοήθησε μάλλον και τη διάδοση του μηνύματος που έφερε ο Ιησούς με τον ερχομό του.

Αρχαίοι και νέοι Έλληνες...

Κατά καιρούς εμφανίζονται διάφοροι από την επιστημονική κοινοτικά και υποστηρίζουν ότι οι σημερινοί Έλληνες δεν αποτελούν συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων. Έχουν μιλήσει για Ίνδοευρωπαϊκή καταγωγή καθώς και για Αφρό-κεντρισμό (μαύρη Αθήνα). Για να πετύχουν το σκοπό τους, μην μπορώντας να ξεφύγουν  από ένα μεγαλειώδες δίκτυο- πλέγμα πληροφοριών για τη ζωή και την καταγωγή των Ελλήνων, πέφτουν σε αντιφάσεις. Από τη μια μας λένε ότι οι αρχαίοι Έλληνες ( δήθεν) ήταν ομοφυλόφιλοι άρα είναι και οι οι νέο Έλληνες, από την άλλη ( τα ίδια άτομα) υποστιρίζουν ότι δεν αποτελούν συνέχεια των αρχαίων Ελλήνων.

 Αν κάποια ελληνική λέξη δεν συναντάται σε άλλη γλώσσα τότε θεωρείται προ-Ελληνική. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί δεν  γίνεται λόγος για  προ-Αιγύπτιους, προ-Βαβυλώνιους η προ-φοίνικες και γίνεται λόγος  μόνο για προ- Έλληνες; αν  και το σωστό είναι  πρώτο-Έλληνες , γιατί αυτό συμβαίνει μόνο για τους Έλληνες. Η ιστορία που διδάσκεται σήμερα είναι συμβατική δηλαδή, προϊόν συμβάσεων- συμφωνιών διότι δεν στηρίζεται σε επιστημονικά τεκμήρια αλλά σε κατασκευασμένα επιχειρήματα ( βιβλίο ιστορίας ΣΤ δημοτικού ). Ενώ φαίνεται καθαρά από τα κείμενα,την συμπεριφορά , την ελληνική γλώσσα και το πώς την μιλάμε σήμερα, ότι υπάρχει συνοχή, μαρτυρία μιας φυσικής συνέχειας του ελληνικού λαού. Σκοπίμως έχουν επιβληθεί λέξεις όπως νέο Έλληνας-αρχαίο Έλληνας , αρχαία ελληνικά-νέα ελληνικά, που σαν σκοπό έχουν να μας κάνουν να αισθανόμαστε μη απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Γι' αυτό το λόγο λαοί όπως των Σκοπίων επιβάλλουν τις απόψεις τους διότι δεν λένε αρχαίοι και νέοι Μακεδόνες αλλά εμείς οι Μακεδόνες, και οικειοποιούντε μια ιστορία που δεν τους ανήκει. Μερικές από τις αποδείξεις που μαρτυρούν την ελληνική συνέχεια είναι οι εξής:

1) η ίδια γλώσσα:

- ΥΔΩΡ= νερό( τα σύνθετα και οι παράγωγες λέξεις είναι με το ύδωρ: Υδραυλικός, ύδρευση, υδροφόρα, ενυδρείο, υδρογόνο, αφυδάτωση).

- ΠΥΡ= Φωτιά ( τα σύνθετα με το ΠΥΡ: Πυροσβέστης, πυρκαγιά).

- ΦΩΡ= κλέφτης ( η λέξη είναι Ομηρική και έχει χαθεί υπάρχει όμως η έκφραση επ'αυτόφωρο). 

- ΝΟΣΤΟΣ, ΑΛΓΟΣ ( Ομηρικές λέξεις  που σημαίνουν επιστροφή και πόνος μόνο που σήμερα λέμε νοσταλγία).

- ΝΑΥΣ= πλοίο( σήμερα λέμε ναυτικός, ναυτιλία, ναυτία, ναυαγός, ναυαγοσώστης).

-ΠΑΤΗΡ= Πατέρας ( σήμερα λέμε Πατροκτόνος, πατρίδα). 

- ΦΑΟΣ= φώς ( εξού και φαεινή ιδέα και όχι η φωτεινή ιδέα).

- ΚΟΡΕΩ= Φροντίζω , προσέχω (Ομηρική λέξη, έχει χαθεί αλλά έχει διασωθεί στα αγγλικά CARE και στα ιταλικά CURA).

 Πολλοί αναφέρουν  αρκετές λέξεις σαν ξένες αλλά κάνοντας ετυμολογία και βρίσκοντας την ρίζα τους διαπιστώνουμε ότι προκύπτει για πολλές από αυτές ότι είναι ελληνικές π.χ.

ΠΥΡ(φωτιά) + ΑΥΛΟΣ (σωλήνα) = ΠΥΡΑΥΛΟΣ

2) αρχαίες φράσεις που χρησιμοποιούμε και στις μέρες μας:

- ΑΠΤΕΣΘΑΙ ΞΥΛΟΥ ( Αριστοφάνης) =  χτυπά ξύλο.

- ΟΡΝΙΘΟΣ ΓΑΛΑ ( Πλούταρχος)= του πουλιού το γάλα.

-ΛΥΚΟΣ ΠΟΙΜΗΝ ( Μένανδρος)= βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

-ΑΒΙΩΤΟΝ ΖΩΜΕΝ ΒΙΟΝ ( Φιλήμων)= έγινε ο βίος αβίωτος. 

-Α ΔΕ ΧΕΙΡ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΝΙΖΕΙ ( Επίχαρμος)= το ένα χέρι νίβει το άλλο.

-ΩΣΠΕΡ ΕΙΣΟΡΑΣ ΕΜΕ ( Σοφοκλής)= όπως σε βλέπω  και με βλέπεις.

-ΑΡΧΗ ΔΗΠΟΥ ΠΑΝΤΟΣ ΕΡΓΟΥ ΧΑΛΕΠΩΤΕΡΑ = Κάθε αρχή και δύσκολη.

Αν οι Έλληνες σήμερα ήταν προέκταση ενός άλλου λαού όπως  θέλουν να τούς παρουσιάσουν, τότε θα χρησιμοποιούσαν το λεξιλόγιο  εκείνου του λαού και όχι το ελληνικό.  

3) Γενετική επιστήμη:

 Ίδιο το DNA των Ελλήνων. ( το γονιδιακό  αποτύπωμα των Ελλήνων έχει κατά 67% παλαιολιθική προέλευση). Δηλαδή εδώ και 200.000-500.000 χρόνια είμαστε ο ίδιος λαός ( έρευνα 5 πανεπιστημίων και 15 ερευνητικών κέντρων γενετικής παγκοσμίως). 

Οί Σλάβοι αποτελούσαν μια  φυλή η οποία ακολουθούσε τους Αβάρους, ήταν δηλαδή οι υπηρέτες,  SERVUS= Υπηρέτης. Πώς λοιπόν επέδραμαν εναντίον της Ελλάδος τον 6ο αιώνα π.Χ.

Η επιμειξία με τους τούρκους περιορίζονταν στον τουρκικό πληθυσμό διότι οι Έλληνες οι οποίοι παρέμειναν χριστιανοί δεν αναμειγνύοταν με τους τούρκους. Ο Έλληνας ο οποίος παντρευόταν μουσουλμάνα άλλαζε υποχρεωτικά θρησκεία και η προκύπτουσα οικογένεια ήταν μουσουλμανική. 

Η φυσιογνωμία των νέο Ελλήνων ταιριάζει απόλυτα με αυτήν που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες και αυτό φαίνεται μέσα από τα έργα που έχουν διασωθεί.

Θα μου πείτε έχει τόσο σημασία αν οι Έλληνες σήμερα είναι η δεν είναι φυσική προέκταση των αρχαίων Ελλήνων; αν δεν είναι τότε γιατί κάποιοι προσπαθούν να αποκρύψουν την αλήθεια; αν καταφέρουν να μας πείσουν ότι οι Έλληνες σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους έλληνες, Παύουν κάθε μορφή αντίστασης που πιθανόν μπορεί να υπάρξει κατά των σχέδίων τους για την επιβολή μιας νέας τάξης πραγμάτων. Τότε θα έχουν καταφέρει ένα μεγάλο πλήγμα στην παγκόσμια εξέλιξη της ιστορίας αφού είναι γνωστό ότι χωρίς τον ελληνισμό συνέχεια δεν μπορεί να υπάρξει.

Η ΓΑΛΑΖΟΠΛΑΣΙΝΗ ΚΕΡΚΥΡΑ (ΜΕΡΟΣ Δ’)

ΤΑ ΦΡΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΧΥΡΩΣΕΙΣ

Το Παλιό Φρούριο ήταν και παραμένει το σημαντικότερο οχυρωματικό έργο της πόλης. Χωρίζεται από την υπόλοιπη πόλη με τάφρο, την «Κόντρα Φόσσα», που αποτελούσε την πρώτη γραμμή άμυνας, πάνω από την οποία υπήρχε ξύλινη κινητή γέφυρα.

Αποτελείται από δυο κορυφές. Η προς το μέρος της θάλασσας ονομάζεται CASTEL DE MAR ή CASTEL VECCHIO κι έχει ύψος 51 μέτρα, ενώ η άλλη, προς το μέρος της πόλης, πρωτοχυρώθηκε από τους Ενετούς κι ονομάζεται CASTEL DI TERRA ή CASTEL NUOVO. Το μεταξύ των δυο κορυφών διάστημα λέγεται Ακρόπολη κι ήταν η τελική γραμμή άμυνας, συγκοινωνούσε δε κι αυτή με τον υπόλοιπο χώρο με κινητή γέφυρα. Με τη συμπλήρωση των οχυρώσεων του Φρουρίου, κτίστηκαν γύρω-γύρω τείχη, ενώ, κοντά στην είσοδό του κατασκευάστηκε μια ξηρά τάφρος, η οποία, στην ανάγκη, γέμιζε κι αυτή με νερό. Αυτή ήταν η δεύτερη γραμμή άμυνας. Δεξιά κι αριστερά βρίσκονται δυο Προμαχώνες, του Σαβοργκάν και του Μαρτινέγκο, ενώ στη ΒΑ πλευρά ακόμη δυο Προμαχώνες, που ενώνονται μεταξύ τους με τείχος, αποτελούν το αμυντικό έρεισμα του Μανδρακίου, δηλαδή του πολεμικού λιμανιού του Φρουρίου.

Με προσπάθειες των ιθυνόντων Κερκυραίων, για επέκταση και συμπλήρωση των οχυρώσεων, στάλθηκαν επανειλημμένα στη Βενετία πρεσβείες επιφανών Κερκυραίων για να πείσουν το Συμβούλιο και τον Δόγη της Βενετίας να διαθέσουν τα απαραίτητα (χρηματικά κονδύλια, τεχνικά μέσα και ανθρώπινο δυναμικό) για την ολοκλήρωσή τους.

Έτσι, όλη η πόλη περιτειχίστηκε, όπως και το Εξωπόλιο (Ξωπόλι ή Μπόργκο), αφού «Πόλη» θεωρούνταν τότε μόνο το Παλιό Φρούριο, και με τον τειχισμό της (1572 - 1588) σχηματίστηκαν τέσσερις Πύλες: Η Πύλη του Αγίου Νικολάου, η Σπηλαία Πύλη, η Βασιλική Πύλη (Πόρτα Ρεάλε ή Πόρτα Ριάλα) και η Πύλη του Ραϋμόνδου (Πόρτα Ρεμούντα). Από αυτές, οι δυο πρώτες σώζονται, ενώ την τρίτη τη γκρέμισαν οι ίδιοι οι Κερκυραίοι στα 1909, και την τέταρτη οι Άγγλοι.

Μεταξύ του Παλιού Φρουρίου και της γύρω οχυρωματικής ζώνης εκτείνεται η Σπιανάδα, χώρος καθαρά στρατηγικός, αφού οι κανόνες της οχυρωματικής όριζαν να υπάρχει αδειανός χώρος σε απόσταση βολής τουφεκιού της εποχής εκείνης.

 

 

 

Όλη η πόλη ήταν πράγματι οχυρωμένη, με «καρδιά» το Παλιό και το Νέο Φρούριο, που ήσαν τα σημαντικότερα οχυρωματικά έργα των Ενετών.

Το Νέο Φρούριο άρχισε να κατασκευάζεται στα 1572. Είναι κτισμένο κοντά στη Σπηλαία Πύλη και πάνω στο λόφο του Αγίου Μάρκου, που φέρει και το όνομά του. Αποτελείται από τέσσερις μεγάλους Προμαχώνες: του Σαραντάρη, του Αγίου Αθανασίου, του Πασχαλίγου (οι οποίοι σώζονται ακόμη) και του Βαλιέρ, ο οποίος κατεδαφίστηκε από τους Άγγλους. Αυτοί ενώνονται μεταξύ τους με παχύ τείχος.

Γενικά, τα δυο Φρούρια περιλάμβαναν αποθήκες, στρατώνες και άλλα κτίρια, όπως και υπόγειες στοές (μίνες) που αποτελούσαν μέρος των οχυρώσεών τους.

Γύρω από τα τείχη υπήρχαν τα Φρούρια του Αβράμη, του Αγίου Ρόκκου και του Σωτήρος.

Τέλος, την όλη φρουριακή συγκρότηση συμπλήρωνε το νησί Βίδο, που οι Ενετοί ονόμαζαν Μάλη Πιέρρη.

Τα Φρούρια αυτά, με τον ερχομό τους, συμπλήρωσαν και εξόπλισαν αργότερα, οι Γάλλοι και οι Άγγλοι.

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ

Γεννήθηκε το 270 μ.Χ. από φτωχούς βοσκούς γονείς και έζησε στην Τριμυθούντα (σημερινή Τρεμετουσιά) της Κύπρου. Βοσκός κι ο ίδιος, παντρεύτηκε κι απέκτησε μια κόρη, την Ειρήνη. Σύντομα όμως, μετά το θάνατο της γυναίκας Του, έγινε κληρικός κι έφτασε στο βαθμό του Αρχιεπισκόπου Τριμυθούντας, κυρίως για τον εκπληκτικό Θείο Του λόγο, παρά το γεγονός ότι ήταν αμόρφωτος.

Στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 314 μ.Χ, με αφορμή την αίρεση του Αρείου σχετικά με την τρισυπόστατη φύση του Θεού, συμμετέχει και καταπλήσσει όλους, καταρρίπτοντας τους ισχυρισμούς του Αρείου με το γνωστό Θαύμα με το κεραμίδι (σφίγγοντας ένα κεραμίδι στο χέρι Του, το μετατρέπει στα τρία του συστατικά: χώμα, που έμεινε στο χέρι Του, νερό, που έπεσε κάτω, και φωτιά που ανέβηκε ψηλά), λέγοντας στον Αρειό και στους οπαδούς του ότι όπως το κεραμίδι είναι ένα, επειδή το βλέπουμε ένα, αλλά στην ουσία είναι τρία πράγματα ενωμένα, έτσι κι ο Θεός είναι Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα ενωμένα.

Έζησε πάμπτωχη ζωή, μοιραζόμενος τα ελάχιστα υπάρχοντά του με τους φτωχούς. Πέθανε σε άγνωστη ηλικία (μεταξύ 60 κι 70 ετών) και ενταφιάσθηκε στην Τριμυθούντα. Από τον τάφο Του αναδυόταν μια υπέροχη ευωδία για αρκετά χρόνια. Έτσι αποφασίστηκε να Τον βγάλουν έξω και Τον βρήκαν ανέπαφο. Ανακηρύχθηκε Άγιος.

Όταν η Κύπρος κινδύνευε να καταληφθεί από τους Τούρκους, το Σκήνωμά Του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου έμεινε μέχρι τα 1456. Τρία χρόνια μετά την κατάληψη της Πόλης από τους Τούρκους, και από φόβο βεβήλωσης, ένας Κερκυραϊκής καταγωγής μοναχός, ο πατήρ Γεώργιος Καλοχαιρέτης, πήρε τα Σκηνώματα του Αγίου Σπυρίδωνα και της Αγίας Θεοδώρας της Αυγούστας και, κρύβοντάς τα προσεκτικά μέσα σε δυο καλάθια σκεπασμένα με χόρτα και φορτωμένα σε ένα γάιδαρο, τα μετέφερε στην Κέρκυρα. Το Σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα τοποθετήθηκε αρχικά στο ναό του Αγίου Αθανασίου.

Πεθαίνοντας, ο Καλοχαιρέτης, κληροδότησε το λείψανο του Αγίου εξ ημισείας στους δυο γιους του, Λουκά και Φίλιππο. Επειδή ο Λουκάς ήταν άτεκνος, κληροδότησε το μερίδιό του στην ανιψιά του (κόρη του Φίλιππου) Ασημίνα. Αυτή, το 1520, παντρεύτηκε τον Σταματέλλο Βούλγαρι, γόνο πάμπλουτης οικογένειας, ο οποίος πήρε το Λείψανο του Αγίου ως προίκα.

Η οικογένεια Βούλγαρι έκτισε Ναό σε ιδιόκτητο οικόπεδο και μετέφερε εκεί, στα 1589, το Σκήνωμα του Αγίου. Αργότερα ο Ναός δωρίθηκε από την οικογένεια Βούλγαρη στην Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας και Παξών.

Μυστήριο κάλυπτε επί αιώνες την τύχη του Χεριού (Δεξιού Βραχίονα) του Αγίου Σπυρίδωνα. Μόλις στα 1936, ο Κερκυραίος φοιτητής της Ιατρικής στο Μιλάνο της Ιταλίας Νικόλαος Βασιλάς, ανακάλυψε το Χέρι σε Ναό αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνα, στην ιταλική αυτή πόλη. Με ενέργειες του προηγούμενου Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων Τιμοθέου, στα 1984, το Χέρι του Αγίου επέστρεψε, με λαμπρότατη λιτανεία Ορθοδόξων και Καθολικών κληρικών, στον Ναό Του στην Κέρκυρα.

Ο Άγιος Σπυρίδωνας έχει συνδεθεί άρρηκτα με την Κέρκυρα, με μια σειρά από Μεγάλα και Μικρά Θαύματα. Τέσσερα από αυτά έχουν να κάνουν με την ίδια την ύπαρξη της Κέρκυρας: Η απαλλαγή του νησιού από πείνα, στον 15ο αιώνα, με καθιέρωση της Λιτανείας του Μεγάλου Σαββάτου, η απαλλαγή της από επιδημία πανώλης, με καθιέρωση της Λιτανείας του Πρωτοκύριακου του Νοεμβρίου, η δεύτερη κι οριστική απαλλαγή του νησιού από επιδημία πανώλης, με καθιέρωση της Λιτανείας της Κυριακής των Βαΐων και η σωτηρία από την πολιορκία των Τούρκων το 1716, με την καθιέρωση της Λιτανείας της 11ης Αυγούστου.

Όλες οι Λιτανείες του Αγίου γίνονται με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια, τρεις δε φορές (την ημέρα της Γιορτής Του - 12 Δεκεμβρίου, μετά την Λιτανεία του Μεγάλου Σαββάτου και μετά τη Λιτανεία της 11ης Αυγούστου) και επί τρεις μέρες την κάθε φορά, εκτίθεται το Σκήνωμά Του για προσκύνημα στη «Θύρα» Του. Τα «Βγάλματα» και τα «Μπάσματα» γίνονται με ειδική τελετή, ενώ, μέχρι το 1605, που κατασκευάστηκε η ειδική χρυσοστόλιστη θήκη Του, το Σκήνωμα του Αγίου λιτανευόταν όρθιο και ασκεπές, στα χέρια ενός Ιερέα.

«Τέσσερα στοιχεία συνθέτουν την αιώνια Κέρκυρα. Αφαιρέστε της ένα από αυτά, και θα την έχετε καταστρέψει ανεπανόρθωτα: Θάλασσα, Πράσινο, Μουσική και Άγιος Σπυρίδωνας»

 

                                                                      ΤΕΛΟΣ

Η ΓΑΛΑΖΟΠΛΑΣΙΝΗ ΚΕΡΚΥΡΑ (ΜΕΡΟΣ Γ’)

Η ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Παρά την κήρυξη της Κέρκυρας ως «ανοχύρωτης πόλης» και ως ουδέτερου νησιού, οι Σύμμαχοι τη χρησιμοποιούν κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το 1923 δέχεται αιφνιδιαστικό βομβαρδισμό και ολιγοήμερη κατάληψη από τους Ιταλούς, με αφορμή ένα μεθοριακό επεισόδιο στη διάρκεια της χάραξης των συνόρων της (νεοσύστατης) Αλβανίας.

Στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο καταλαμβάνεται ξανά από τους Ιταλούς (1941 - 1943) και στη συνέχεια από τους Γερμανούς (1943 - 1944) κι έπαθε φοβερές καταστροφές από τους βομβαρδισμούς και τους εμπρησμούς. Οι Γερμανοί καίνε την (σωζόμενη μέχρι τότε) ξύλινη Ενετική Πύλη του Παλαιού Φρουρίου (η σημερινή είναι πιστό αντίγραφό της, κατασκευασμένη το 1950), και ανατινάζουν τμήμα της «Γέφυρας του Κάιζερ» για να περάσουν τα πυροβόλα τους. Ακόμη, αφαιρούν την χάλκινη επιγραφή που είχε τοποθετήσει ο Κάιζερ Γουλιέλμος στη βάση του αγάλματος του Αχιλλέα Θριάμβου (στο Αχίλλειο) και η οποία έγραφε «Στον κραταιότερο των Ελλήνων - Ο κραταιότερος των Γερμανών», διότι δεν μπορούσε να υπάρχει «κραταιότερος Γερμανός» από τον Χίτλερ!

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

Η Κέρκυρα, από την αρχαιότητα μέχρι και το πριν των Ενετών διάστημα, δεν έχει να μας δείξει κάτι το αξιόλογο.

Οι Ενετοί, για τέσσερις αιώνες, έδωσαν νέα στοιχεία προς τους Κερκυραίους (πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά) τα οποία, λόγω των Δυτικών τους επιδράσεων, δημιούργησαν μια μορφή πραγματικά αναγεννητική, η οποία έμπαινε ελεύθερα στην Κέρκυρα και σταματούσε στην απέναντι Ηπειρωτική ακτή.

Η παρουσία, στη συνέχεια, άλλων δυτικών κατακτητών, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός ιδιόμορφου πολιτισμού και την ανάπτυξη, σε όλες τις μορφές, των τεχνών και των γραμμάτων.

Ιδρύεται η πρώτη Ιόνιος Ακαδημία (1657 - 1716) και σημαντικές προσωπικότητες αναδεικνύονται (Ν. Σοφιανός, Ευγ. Βούλγαρις, Νικηφ. Θεοτόκης).

Το 1808 ιδρύεται η Ιόνιος Εταιρία και το 1815 η Σχολή Καλών Τεχνών.

Το 1823 ο Λόρδος Φρειδερίκος Γκύλφορδ ιδρύει την Ιόνιο Ακαδημία, το πρώτο Ελληνικό Πανεπιστήμιο.

Το 1836 ιδρύεται η «Φιλολογική Λέσχη» που αργότερα μετονομάζεται σε «Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας» και ο Κερκυραίος Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, χαράζει μια νέα πορεία, με συνεχιστές του επιφανείς πνευματικούς άνδρες: Ιάκωβο Πολυλά, Λορέντζο Μαβίλη, Ντίνο Θεοτόκη, κι άλλους.

Η ζωγραφική δίνει το δικό της παρόν, μαζί με τη χαρακτική.

Στην μουσική, ο Νικόλαος Μάντζαρος μελοποιεί το ποίημα του Σολωμού «Ύμνος Εις Την Ελευθερία» και, μαζί με τον Κάλβο, ενισχύουν τον ήδη υπάρχοντα πνευματικό οργανισμό του νησιού.

Το 1720 ιδρύεται το Θέατρο του Σαν Τζιάκομο (το σημερινό Δημαρχείο) και ακμάζει η Όπερα, ενώ νέοι μουσουργοί συμβάλλουν στην καλλιέργεια της μουσικής παιδείας (Σπύρος Ξύνδας, Σπύρος Σαμάρας, Κώστας Λιμπεράλης, Ιάκωβος Καρρέρ).

Στα 1902 γίνονται τα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου, το οποίο, για σαράντα χρόνια, μέχρι την ολοκληρωτική του καταστροφή από τους Ιταλικούς βομβαρδισμούς στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα ανυψώνει και θα συνεχίζει τη μουσική μας παράδοση.

 Το Αρσάκειο, το Διδασκαλείο, η Δραματική Σχολή, η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, η Σχολή της Αστυνομίας, το 10ο Σύνταγμα Πεζικού, αποτελούν μέρος του πνευματικού της -και μη- πλούτου, τα οποία, αν κι εξακολούθησαν να υπάρχουν και μετά την Ένωση, χάθηκαν υπέρ του «Αθηνοκεντρικού Κράτους», όπως και η Ιόνιος Ακαδημία.

Έχοντας η Κέρκυρα σήμερα βαριά πνευματική και καλλιτεχνική κληρονομιά, τα υπάρχοντα Σωματεία, Εταιρίες και Πολιτιστικοί Σύλλογοι εξακολουθούν το δημιουργικό τους έργο και οι Φιλαρμονικές μας συνεχίζουν να αποτελούν το φυτώριο ανάδειξης νέων μουσικών ταλέντων και μορφών σε ολόκληρη τη χώρα και δεν είναι λίγα αυτά που, τόσο σε Ελληνικό όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, προβάλλουν τον πολιτισμό της και προκαλούν το θαυμασμό και τα ευμενή σχόλια, ντόπιων και ξένων.

Τέ λος, με επίκεντρο τις ήδη ιδρυθείσες Φιλαρμονικές «Φιλαρμονική Εταιρία Κέρκυρας» (1840), ««Φιλαρμονική Εταιρία Μάντζαρος» (1890) και του «Ωδείου Κέρκυρας» (1894) αναβαθμίζεται κι άλλο το μουσικό επίπεδο των Κερκυραίων, που είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση Φιλαρμονικών και στα χωριά μας.

ΟΙ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Η μουσική παιδεία, παράδοση και η καλλιέργεια της στο νησί μας, σε συνδυασμό με την μη κατοχή του από τους Τούρκους, αλλά από λαούς οι οποίοι είχαν ήδη καλλιεργήσει τη μουσική, είναι ο κύριος συντελεστής της ίδρυσης των Φιλαρμονικών μας, οι οποίες τη στιγμή αυτή αριθμούν τις 19: Τρεις εδρεύουν στην πόλη και οι υπόλοιπες δεκαέξι σε χωριά της υπαίθρου, από το Βορά μέχρι το Νότο.

Αξίζει να γνωρίσουμε τις 3 Φιλαρμονικές της Πόλης:

(1) ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ (έτος ίδρυσης 1840)

Είναι η αρχαιότερη Φιλαρμονική της Κέρκυρας, αλλά και της Ελλάδας. Για τούτο και αποκαλείται πιο συνηθισμένα, από τους Κερκυραίους, «Παλιά» ή «Κόκκινη».

Αφορμή για την ίδρυσή της ήταν η απαγόρευση, στα 1839, από τους Άγγλους που κατείχαν τότε τα Επτάνησα, της συμμετοχής της Μπάντας του Βασιλικού Βρετανικού Ναυτικού σε θρησκευτικές εκδηλώσεις που δεν ανήκαν στο Προτεσταντικό Δόγμα. Αυτό θεωρήθηκε προσβολή σε όλους τους φιλόμουσους και φιλόθρησκους Επτανησιακούς κύκλους. Διεργασίες άρχισαν για την ίδρυση ντόπιας Φιλαρμονικής. Μέσα σε ένα μόλις χρόνο ήταν έτοιμη. Πρώτος Πρόεδρός της ο Κεφαλλονίτης Πέτρος Κουαρτάνος και πρώτος Δάσκαλος ο Α. Λιμπεράλης, ενώ «ψυχή» της υπήρξε ο Κερκυραίος Νικόλαος Μάντζαρος, που μελοποίησε τον Εθνικό μας Ύμνο.

Η Ίδρυση της στις 14 Σεπτεμβρίου 1840 άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική ιστορία της Κέρκυρας. Μέσα σε έξη μήνες, η νεοϊδρυθείσα Φιλαρμονική έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε Λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα, αποτελούμενη (τότε) από 40 μουσικούς, φτωχούς Κερκυραίους βιοπαλαιστές, με πλήρη στολή.

Τα χρώματά της είναι το βαθύ μπλε και το βαθύ κόκκινο, τα κατά παράδοση χρώματα της «Ιονίου Πολιτείας», αφού, όταν ιδρύθηκε, τα Επτάνησα τελούσαν ακόμη υπό Αγγλική Προστασία. Η χειμερινή της στολή έχει χρώμα βαθύ μπλε με βαθυκόκκινη διακόσμηση, ενώ η θερινή έχει χρώμα ανοικτό ζαχαρί με βαθυκόκκινη διακόσμηση. Το κράνος είναι χρυσαφί με λοφίο από βαθυκύανα και βαθυκόκκινα κορδόνια.

Σήμερα Αρχιμουσικός της είναι ο Δημήτρης Κάφυρης, δάσκαλος στο σαξόφωνο άλτο.

Η Φιλαρμονική διατηρεί Σχολές Οργάνων, Τμήμα Νεανικής Μπάντας (Μπαντίνα), Τμήμα Ορχήστρας Πνευστών, Κουαρτέτο Χάλκινων Πνευστών, Τμήμα Μουσικής Δωματίου, Τμήμα Ορχήστρας Τζαζ, Τμήμα Φωνητικής και Τμήμα Επιδείξεων. Στη Φιλαρμονική μετέχουν περίπου 350 άτομα, ενώ στο Τμήμα Επιδείξεων περίπου 150.

Η Φιλαρμονική έχει εκπροσωπήσει (και συνεχίζει να εκπροσωπεί) επάξια την Κέρκυρα και τη χώρα μας σε Διεθνείς Διαγωνισμούς, όπου αποσπά διαρκώς δεκάδες Διακρίσεις.

(2) ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ «ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ» (έτος ίδρυσης 1890)

Μισό αιώνα μετά, το μουσικό αισθητήριο των Κερκυραίων ενισχύθηκε με την ίδρυση της δεύτερης Φιλαρμονικής. Ήταν η εποχή που φιλόμουσοι Κερκυραίοι της αστικής τάξης ίδρυσαν τον πυρήνα της, που σύμφωνα με το Πρακτικό της 21-6-1890 ονομαζόταν «Ψυχαγωγικός Συνεταιρισμός εν Κερκύρα». Στις 8 Νοεμβρίου του ιδίου χρόνου αλλάζει η ονομασία σε «Μουσικός Σύλλογος Μάντζαρος» με Πρώτο Πρόεδρο τον Λεωνίδα Βλάχο. Τέλος, στις 18 Νοεμβρίου του ιδίου πάντοτε χρόνου, η ονομασία του Συλλόγου αλλάζει ξανά, και από τότε παραμένει «Φιλαρμονική Εταιρία Μάντζαρος». Πρώτος Δάσκαλος ήταν ο Στέφανος Ρινόπουλος, ενώ την πρώτη της εμφάνιση φαίνεται πως έκανε στη Λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα, το Πρωτοκύριακο του Νοεμβρίου του 1891, με 40 μουσικούς.

Τα χρώματά της είναι το κυανό και το λευκό, τα χρώματα της Ελλάδας, αφού, όταν ιδρύθηκε, είχαν ήδη ενωθεί τα Επτάνησα με την Ελλάδα. Η χειμερινή της στολή έχει χρώμα βαθύ μπλε με μπλε διακόσμηση, ενώ η θερινή έχει χρώμα λευκό με μπλε διακόσμηση. Το κράνος είναι ασημί με λοφίο από μπλε και λευκά φτερά.

Στους Πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σύγχρονης Εποχής (1896) στο Παναθηναϊκό Στάδιο, η «Μάντζαρος» ήταν εκείνη που ανέκρουσε τον Εθνικό Ύμνο στην Τελετή Έναρξης.

Είναι η πρώτη Φιλαρμονική στην Ελλάδα που ενέταξε γυναίκα μουσικό στο Σώμα της (1954). Από τις τάξεις της πέρασε και ο μεγάλος Κερκυραίος Συνθέτης και σαξοφωνίστας Γιώργος Κατσαρός. Η Φιλαρμονική έχει τιμηθεί με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, την ανώτατη Πνευματική Διάκριση στη χώρα μας.

Σήμερα Αρχιμουσικοί της είναι ο Στέφανος και ο Σπύρος Δολιανίτης.

Η Φιλαρμονική διατηρεί Σχολές Οργάνων, Τμήμα Νεανικής Μπάντας (Μπαντίνα), Τμήμα Φωνητικής και Τμήμα Επιδείξεων. Στη Φιλαρμονική μετέχουν περίπου 300 άτομα, ενώ στο Τμήμα Επιδείξεων περίπου 120.

Η Φιλαρμονική εκπροσωπεί επίσης την Κέρκυρα και την Ελλάδα σε Διεθνείς Συναντήσεις Φιλαρμονικών και αποσπά συνεχώς Διακρίσεις.

(3) ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ» (έτος ίδρυσης 1980)

Το 1980 ιδρύθηκε στην πόλη μας και η Τρίτη Φιλαρμονική, φυσικό επόμενο της συνέχισης της μουσικής παράδοσης και καλλιέργειας του νησιού μας. Την πρώτη της εμφάνιση έκανε στις επίσημες εκδηλώσεις της Πρωτοχρονιάς του 1980, με 45 μουσικούς. Πρώτοι της Δάσκαλοι οι Χαρίλαος Μανιατόπουλος και Γιώργος Περούλης και Πρώτος της Πρόεδρος ο Σπύρος Τσιριγγάκης.

Τα χρώματά της είναι το μαύρο και το έντονο κόκκινο, τα χρώματα της Βασιλικής Φρουράς της Αγγλίας, όχι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, αλλά απλά επειδή οι ιδρυτές της ήθελαν να διαφέρει σε χρώμα από κάθε άλλη Φιλαρμονική του νησιού. Η χειμερινή και η θερινή στολή αποτελείται από κόκκινο σακάκι με μαύρη ζώνη και μαύρο παντελόνι με κόκκινη ρίγα. Το κράνος είναι χρυσαφί με λοφίο από κόκκινα κορδόνια.

Σήμερα Αρχιμουσικός της είναι ο Μιχάλης Μιχαλόπουλος.

Η Φιλαρμονική διατηρεί Σχολές Οργάνων, Τμήμα Νεανικής Μπάντας (Μπαντίνα), Τμήμα Ορχήστρας Τζαζ, Τμήμα Μαζορετών και Τμήμα Επιδείξεων. Στη Φιλαρμονική μετέχουν περίπου 250 άτομα, ενώ στο Τμήμα Επιδείξεων περίπου 100.

ΟΙ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ

Αριθμούν τη στιγμή αυτή 16 τον αριθμό και εδρεύουν σε διάφορες Κοινότητες, με αρχαιότερη τη «Φιλαρμονική Ένωση Κοινότητας Γαστουρίου Η ΟΜΟΝΟΙΑ» (έτος ίδρυσης 1898) και νεώτερη τη «Φιλαρμονική Εταιρία Κοντοκαλίου» (έτος ίδρυσης 1997).

Στα 1981, λόγω της αύξησης του αριθμού των Σχολείων της πόλης, παρουσιάστηκε η ανάγκη ενίσχυσης του αριθμού των συμμετεχόντων Φιλαρμονικών στις εκδηλώσεις του Δήμου (Παρελάσεις & Λιτανείες). Για το σκοπό αυτό, στις 21 Μαΐου 1981 διοργανώθηκε το Φεστιβάλ Φιλαρμονικών Υπαίθρου, στην Κάτω Πλατεία, με έπαθλο στη νικήτρια Φιλαρμονική τη μόνιμη συμμετοχή της στις εκδηλώσεις της πόλης. Νικήτρια αναδείχθηκε η «Φιλαρμονική Ένωση Άνω Κορακιάνας ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ», η οποία από τότε συμμετέχει ισότιμα, μαζί με τις άλλες τρεις Φιλαρμονικές, στις εκδηλώσεις της πόλης. (Δεν μετέχει μονάχα στους Επιταφίους της πόλης τη Μεγάλη Παρασκευή και στη Λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα το Μεγάλο Σάββατο, και τούτο γιατί, τις ίδιες μέρες, μετέχει στις Πασχαλινές Εκδηλώσεις της Άνω Κορακιάνας). Τα χρώματά της είναι το σκούρο μπλε και το κίτρινο. Η χειμερινή και η θερινή της στολή έχει χρώμα σκούρο μπλε με κίτρινη διακόσμηση. Το κράνος είναι ασημί με λοφίο από σκούρα μπλε και κίτρινα φτερά. Και τούτη η Φιλαρμονική έχει ξεπεράσει τα Ελληνικά σύνορα και αποσπά Διεθνείς Επαίνους και Διακρίσεις.

                                                                             ΤΕΛΟΣ   Γ’   ΜΕΡΟΥΣ

Η ΓΑΛΑΖΟΠΛΑΣΙΝΗ ΚΕΡΚΥΡΑ (ΜΕΡΟΣ Β’)

ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ - Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ - ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ

> Στα 229 π.Χ. οι Ρωμαίοι, οι οποίοι ήλθαν για βοήθεια λόγω των επιδρομών των Ιλλυριών, μένουν ως κατακτητές μέχρι το 337 μ.Χ.

Οι Ρωμαίοι κτίζουν στο Βόρειο τμήμα του νησιού, στη σημερινή Κασσιόπη, ένα Φρούριο, που είναι και το αρχαιότερο του νησιού.

> Το 4ο μ.Χ. αιώνα ήλθαν και δίδαξαν το Χριστιανισμό οι Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος, ενώ η κόρη του Ρωμαίου ηγεμόνα, η Κερκύρα, ασπάζεται τη νέα θρησκεία, βασανίζεται και θανατώνεται από τον ίδιο της τον πατέρα, και γίνεται η πρώτη Κερκυραία Αγία, η Αγία Κερκύρα (ο Ναός της βρίσκεται στη Χρυσηίδα Περάματος).

> Στη συνέχεια η Κέρκυρα καταλαμβάνεται από τους Βυζαντινούς. Τότε εγκαταλείπεται η Παλαιόπολη και κτίζεται η Βυζαντινή Πόλη, μέσα στο σημερινό «Παλιό Φρούριο». Οι Βυζαντινοί είναι οι πρώτοι που οχύρωσαν την κορυφή του Φρουρίου που βλέπει προς τη θάλασσα. Έκτισαν, ακόμη, το Κάστρο στο Γαρδίκι.

> Το 1214 υπάγεται στο Δεσποτάτο της Ηπείρου. Ο Δεσπότης Μιχαήλ Άγγελος κτίζει, ψηλά στο βουνό, πάνω από την Παλαιοκαστρίτσα, το Αγγελόκαστρο.

> Αργότερα καταλαμβάνεται διαδοχικά από: Νορμανδούς, Ενετούς (για πρώτη φορά και για μικρό διάστημα), Ανδεγαβούς (Ανζού) και Γενουάτες.

Η ΕΝΕΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

> Το 1386 παραδίνεται για δεύτερη φορά στους Ενετούς, για να γλιτώσει από τους Τούρκους, και παραμένει υπό την υποτέλειά τους μέχρι το 1797. Στους Ενετούς αντιστάθηκε μόνο το Φρούριο της Κασσιόπης, το οποίο πολιορκήθηκε, έπεσε και καταστράφηκε ολοσχερώς. Σήμερα διασώζονται μόνο τα ερειπωμένα του τείχη.

Οι Ενετοί γκρέμισαν τις αδύναμες Βυζαντινές οχυρώσεις του Παλιού Φρουρίου και το οχύρωσαν ξανά, έκτισαν το Νέο Φρούριο και τείχισαν ολόκληρη την πόλη.

Η οχυρωμένη από τους Ενετούς Κέρκυρα άντεξε σε τρεις μεγάλες πολιορκίες των Τούρκων, με σημαντικότερη αυτή της νύκτας 10 προς 11 Αυγούστου του 1716, όταν υπέστησαν τρομακτική καταστροφή από ξαφνική θεομηνία, η οποία αποδόθηκε σε Θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα.

Ειδικότερα, την άμυνα της πόλης κατά την τελευταία Τουρκική Πολιορκία, οι Ενετοί την ανέθεσαν (ως μη ικανοί πολεμιστές στην ξηρά) σε έναν Αυστριακό Στρατηγό, τον Ιωάννη Ματθία Μαρία Κόμη του Σούλεμπουργκ (Giohannes Matthias Maria Graf Von Schulemburg).

Τελικά η πολιορκία των Τούρκων απέτυχε, η δε συμβολή του Σούλεμπουργκ στην άμυνα της Κέρκυρας θεωρήθηκε τόσο σημαντική, ώστε η Ενετική Κυβέρνηση άλλαξε Νόμο (με τον οποίο απαγορευόταν να στήνεται άγαλμα κάποιου ο οποίος βρίσκεται ακόμη στη ζωή), για να τιμήσει με αυτό τον εξαιρετικό τρόπο τον Αυστριακό Στρατηγό, στήνοντάς του το άγαλμα στο κέντρο της σημερινής Κάτω Πλατείας. (Σήμερα βρίσκεται έξω από το Παλιό Φρούριο).

Από τη θάλασσα η Κέρκυρα έδινε την εικόνα δυο οχυρωμένων κορυφών (αυτής του Παλιού και αυτής του Νέου Φρουρίου). Από εκεί πήρε το όνομα «Κορυφώ» και ξενόγλωσσα «Κόρφου».

Παράλληλα, η ανάπτυξη της πόλης με τη μετακίνηση πληθυσμού από την ύπαιθρο, δημιούργησε την ανάγκη (αφού υπήρχαν ήδη τα τείχη που περιόριζαν την επέκταση της Κυρίως Πόλης προς τα έξω) να επεκταθεί κατά ύψος. Αυτό οδήγησε στην δημιουργία των ψηλών πενταόροφων σπιτιών με τα στενά σοκάκια (καντούνια), κατά πιστότατη αντιγραφή της Βενετίας.

ΟΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΝΕΤΟΥΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ

> Στα 1797, φεύγουν οι Ενετοί και η Κέρκυρα περνά στα χέρια των Δημοκρατικών (Επαναστατικών) Γάλλων. Αυτοί καίνε δημοσίως το «Libro d΄ Oro» (Χρυσό Βιβλίο όπου ήσαν καταγραμμένοι οι Ευγενείς). Οι Δημοκρατικοί Γάλλοι μένουν στην Κέρκυρα μόλις δυο χρόνια.

> Στα 1799 τα Επτάνησα περνούν στα χέρια των Ρωσοτούρκων. Ευτυχώς στην Κέρκυρα έρχονται οι Ρώσοι, οι οποίοι μένουν μόνο για ένα χρόνο.

> Στα 1800 η Κέρκυρα, μαζί με τα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου, σχηματίζει αυτόνομη πολιτεία, την Ιόνιο Πολιτεία, με δική της σημαία και Βουλή (Ιόνιος Βουλή). Έτσι έμεινε για επτά χρόνια.

> Στα 1807 παραδίνεται στους Αυτοκρατορικούς Γάλλους, για άλλα οκτώ χρόνια. Την περίοδο αυτή κατασκευάζεται το Λιστόν με τις χαρακτηριστικές καμάρες του, από έναν εξαίρετο Γάλλο αρχιτέκτονα, σε πιστή αντιγραφή της Οδού Ριβολί του Παρισιού.

> Στα 1815, με την ίδρυση του Ενωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων, παραμένει για 49 χρόνια υπό Αγγλική «Προστασία». Οι Άγγλοι έκτισαν: στο Παλιό Φρούριο τους Στρατώνες και τον Ναό του Αγίου Γεωργίου (προστάτη της Αγγλίας) καθώς και το κτίριο του Προνοητή (σήμερα δεν σώζεται) και στην Παλαιόπολη την Έπαυλη του Προνοητή.

Ολόκληρο το μακρόχρονο διάστημα της «Προστασίας» της Κέρκυρας, γίνονται και πολλές προσπάθειες για ανεξαρτητοποίηση των νησιών και ένωσή τους με την (απελευθερωμένη από το 1827) Ελλάδα. Ο αγώνας των Επτανησίων και των Κερκυραίων έχει δεκάδες θύματα, που απαγχονίζουν, κυρίως οι Γάλλοι και οι Άγγλοι, μέσα στο Παλαιό Φρούριο.

> Τέλος, στις 21 Μαΐου 1864, ενσωματώνεται μαζί με τα άλλα Ιόνια Νησιά, στην Ελλάδα.

 

                                                    ΤΕΛΟΣ   Β’   ΜΕΡΟΥΣ

Η ΓΑΛΑΖΟΠΛΑΣΙΝΗ ΚΕΡΚΥΡΑ

ΓΕΝΙΚΑ

Η Κέρκυρα είναι το βορειότερο από τα μεγάλα Ελληνικά νησιά και το δεύτερο σε μέγεθος (μετά την Κεφαλονιά) νησί του Ιονίου. Η Κέρκυρα, οι Παξοί, η Λευκάδα, η Κεφαλονιά, η Ιθάκη, η Ζάκυνθος και τα Κύθηρα αποτελούν τα Επτάνησα, που σήμερα είναι αυτοτελής Διοικητική Περιφέρεια (Περιφέρεια Ιονίων Νήσων) με έδρα την Κέρκυρα.

Το νησί διακρίνεται για το πράσινο και τις γαλάζιες παραλίες του. Τις ξεχωριστές του ομορφιές και την αρχοντιά του, μέσα σ΄ ένα ονειρεμένο τοπίο, όπου κυριαρχεί ακόμη ο ασημένιος ελαιώνας και η καταγάλανη θάλασσα, έχουν πολλοί τραγουδήσει. Είναι το νησί που αποτέλεσε το αγαπημένο θέμα των χρονογραφημάτων του Παύλου Παλαιολόγου, και που ο γνωστός λογοτέχνης Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος έγραφε πως «Κάθε φορά που κανείς στην Κέρκυρα, έχει την εντύπωση πως γυρίζει σε μια πατρίδα».

  ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ – ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ

Κατά τη Μυθολογία η Κέρκυρα ήταν κόρη του ποταμού Ασωπού, γνωστή μέχρι και σήμερα σαν το νησί των Φαιάκων ή Φαιακία. Παλιότερα ονομαζόταν και Δρεπάνη ή Μάκρις, ενώ ο Όμηρος στην Οδύσσεια την ονομάζει Σχερία.

Εδώ ο Οδυσσέας, περιπλανώμενος και ταλαιπωρημένος ναυαγός, συναντά τη Ναυσικά, κόρη του βασιλιά Αλκίνοου.

 

Σύμφωνα με ευρήματα ανασκαφών, το νησί κατοικούνταν ήδη από την Παλαιολιθική εποχή, ενώ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να ήταν ενωμένο με την απέναντι Ηπειρωτική ακτή.

> Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως δυο Νεολιθικούς Οικισμούς στο νησί:

Ο ένας στο Σιδάρι και ο άλλος στο Γαρδίκι (κοντά στο Χαλικούνα). Τα ευρήματά τους χρονολογούνται από το 20.000 π.Χ.

> Πρώτοι κάτοικοί του φαίνονται να είναι Ιλλυριοί (πρόγονοι των σημερινών Αλβανών) και αργότερα Φοίνικες (πρόγονοι των σημερινών Σύριων και Ιορδανών).

 

ΑΡΧΑΙΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

> Στις αρχές του 7ου π.Χ. αιώνα την αποικούν Ερετριείς (από την Εύβοια).

> Στα 736 π.Χ. οι Ερετριείς εκδιώκονται από Κορίνθιους αποίκους.

Η Αρχαία Πόλη περιβαλλόταν από τείχος, αρχικά ξύλινο κι αργότερα κανονικό (που άρχιζε από τη Λίμνη του Χαλικιόπουλου κι έφτανε στους Καστράδες - σημερινή Γαρίτσα) και βρισκόταν στη σημερινή Χερσόνησο του Κανονιού. Πρέπει να εκτεινόταν από την παραλία του σημερινού «Χίλτον» μέχρι την περιοχή του «Βασίλη», όπως μαρτυρούν τα χιλιάδες ευρήματα των ανασκαφών. Συγκεκριμένα, στη σημερινή «Παλαιόπολη» υπήρχε η συνοικία των ευγενών και οι ναοί.

Η Κέρκυρα ανέπτυξε έντονη εμπορική δραστηριότητα, όπως μαρτυρούν τα χιλιάδες αρχαία κερκυραϊκά νομίσματα που βρέθηκαν (και βρίσκονται ακόμη) σε ανασκαφές, από την Ισπανία μέχρι την Ινδία, κι από τα Βρετανικά νησιά μέχρι την Κεντρική Αφρική. Ο Κερκυραϊκός Εμπορικός στόλος ήταν από τους καλύτερους της Ελλάδας. Έλεγαν, μάλιστα, ότι οι Κερκυραίοι ναυτικοί ήσαν τόσο καλοί, ώστε δεν χρειάζονταν πηδάλιο στα πλοία τους. Γι αυτό και το έμβλημα της Κέρκυρας είναι ένα αρχαίο πλοίο χωρίς πηδάλιο («Απήδαλος Ναύς»).

Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, η Κέρκυρα τάχθηκε στο πλευρό των Σπαρτιατών και γι αυτό υπέστη πολλές καταστροφές από το στόλο των Αθηναίων.

> Στη συνέχεια έμεινε, για μεγάλο διάστημα, αυτόνομη, ενώ αργότερα, ένας αιματηρός εμφύλιος ολοκλήρωσε τις καταστροφές.

Παρ΄ όλα αυτά, οι Κερκυραίοι ήσαν πανέτοιμοι, κατά τους Περσικούς Πολέμους, να θέσουν εξήντα τριήρεις στη διάθεση του Ελληνικού στόλου, αν και ποτέ δεν τους ζητήθηκε (πιθανώς ως αντίποινα για τη στάση τους στους Πελοποννησιακούς Πολέμους).

 

 

 

                                       ΤΕΛΟΣ   Α’ ΜΕΡΟΥΣ