Πολιτική και Πολιτικοί

Ελληνικό αθηναϊκό δίκαιο 5ος π.Χ. αιώνας

Τον αποκαλούμενο ως χρυσό αιώνα του Περικλή (5ος αιώνας π.Χ. )μπορεί κάλλιστα κάποιος να τον αποκαλέσει και σαν χρυσό αιώνα της δημοκρατίας της Ελλάδας. Ο κάθε πολίτης είχε το δικαίωμα να γίνει βουλευτής, εφόσον πληρούσε τους κάτωθι όρους :

• Να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και  παιδεία.

• Να είναι Έλλην πολίτης.

• Να κατέχει την Ελληνική θρησκεία και Παιδεία.

• Να μην είναι κίναιδος (  ομοφυλόφιλος ).

• Να καταγραφεί όλη η περιουσία του, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει,  καθώς και  η οικογενειακή του περιουσία.

Εάν τηρούνταν όλα αυτά , τότε ο ενδιαφερόμενος μπορούσε να γίνει βουλευτής. Στη συνέχεια όμως αν κάποιος βουλευτής πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα τότε από από την καταγεγραμμένη περιουσία του έπρεπε να κατασχεθεί όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα. Αν η περιουσία του δεν έφθανε να καλύψει την ζημιά , τότε έπρεπε να κατασχεθεί όλη η  περιουσία του ( μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν ). Το υπόλοιπο που αδυνατούσε να καλύψει, θα τα εξοφλούσε δουλεύοντας σε δημόσια έργα. Από την άλλη, αν ο βουλευτής πρότεινε και περνούσε νόμο που ζημίωνε ηθικά την Αθήνα, η ποινή ήταν θάνατος την ίδια μέρα (ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ).

Η Ελλάδα λίγο μετά την επανάσταση του 1821

ο Ιωάννης Καποδίστριας ( 1776- 1831) ανέλαβε στις 20 Ιανουαρίου 1828 την διακυβέρνηση της Ελλάδας, μετά την Επανάσταση του 1821. Στις 7 Ιανουαρίου 1828 έφτασε στο Ναύπλιο και κατόπιν πήγε στην Αίγινα, που θα ήταν προσωρινή πρωτεύουσα του νεοσύστατου κράτους. Η διαφορά που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση του Ιωάννη Καποδίστρια με τις σημερινές κυβερνήσεις είναι ότι ο Καποδίστριας, κλήθηκε να συστήσει κράτος από το μηδέν. Κατά την άφιξή του στο Ναύπλιο, είπε:'' Κάθε πομπή συνεπαγομένη δαπάνας είναι ασυμβίβαστος προς  την δυσχερή κατάστασιν της Πατρίδος. Αν δυνάμεθα να διαθέσωμεν μερικά χρήματα, έχομεν πληγάς να επουλώσωμεν.'' Ο Καποδίστριας δεν έκανε επανίδρυση αλλά ίδρυσε κράτος, μέσα σε τρία χρόνια. <<. ... Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν, θέλουν γνωρίσθει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις όσοι ευρίσκονται εις  δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ' ότι οι μισθοί ούτοι  πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της...>>.

 Για τον εαυτόν του είπε:

<<... εφ'  όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι  και του οβολού τα δημόσια χρήματα ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν>>.
Τα παραπάνω λόγια ειπώθηκαν από τον ίδιο, προς την Δ' εθνοσυνέλευση του 'Αργους, το 1829. Ο Μέτερνιχ, Αυστριακός μισέλληνας, προσωπικός και πολιτικός του αντίπαλος είχε πει για εκείνον: '' Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος. Και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας.''
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, αρνήθηκε σύνταξη από τη Ρωσία, για να μη θεωρηθεί μισθοδοτούμενος, από τους ξένους αρνιόταν τον μισθό του.Δυο φορές θέλησαν να του κόψουν κάποια χορηγία, για να έχει τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως αρχηγός κράτους προς τους ξένους. Τη μια,  το <<Πανελλήνιο>> ( η Κυβέρνηση ), την άλλη η Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους (1829), και τις δυο φορές αρνήθηκε. ξόδεψε όλη του την περιουσία για τις ανάγκες της πατρίδας. Πούλησε ακόμα και τις πολύτιμες πέτρες από τα παράσημα του. Και ήταν πολύ λιτοδίαιτος, όσο έβλεπε τη χώρα βουτηγμένη στα ερείπια και  φρικτή ανέχεια. Ο λαός τον αγαπούσε υπερβολικά και θρήνησε πολύ για το χαμό του. Δολοφονήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 από τον Κωνσταντίνο και Γεώργιο Μαυρομιχάλη.
Με τα παραπάνω παίρνουμε μια μικρή γεύση των πολιτικών και της πολιτικής, μιας Ελλάδας που ήταν παράδειγμα προς μίμηση για όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Για να περιγράψω την πολιτική ζωή της σύγχρονης Ελλάδας, θα χρησιμοποιήσω στίχους δανειζομένους, από τον στιχουργό Δημήτρη Ιατρόπουλο.

Ξεφτιλισμένοι προβοκάτορες, αλήτες,
κόμπλεξικοί, και πωρωμένοι τρωγλοδύτες.
Μοσχοπηδάτε την πατρίδα μου και πάτε,
Φιρί-φιρί, και στάλα-στάλα, να την φάτε.
Ρουφιάνοι πρόστυχοι και φαύλοι μασκαράδες,
Αρχοντοπλούμιστοι και βουτυρολαπάδες.
Με τα συκώτια του λαού, καλοθρεμμένοι,
Φανερογάμηδες και κρυφοπηδημένοι.
Παρακεντέδες, μια ζωή προσκυνημένοι,
Κι απ' τη ζωή κι από το Χρόνο, ξεγραμμένοι.
Στην παρακμή σας κολυμπάτε, μαύρα φίδια,
Της Ιστορίας μας αισχρά αποκαϊδια.
Σαλπίζουμε άγρια μες στον τρελό αγέρα,
Το λάβαρό μας ανεμίζει πέρα ως πέρα
Τριχιά να γίνει, της αλήθειας, να σας πνίξει.
Καινούρια πόρτα στα όνειρά μας πια, ν' ανοίξει.