२ γουλίες αλήθεια .....

Τελευταία πολλά ερωτήματα, πολλές ανησυχίες …
Ανάβει το τρίτο η το τέταρτο τσιγάρο, εκεί που είχε πει ότι θα το κόψει. Δε βαριέσαι? Μια ζωή την έχουμε, ας πάρουμε κ το ρίσκο να πεθάνουμε από αυτό, σκέφτεται.
Στο μυαλό της τριγυρνάει μια φράση : Δεν τον εγκρίνεις, ε? Τι σημαίνει αυτό ? Τι είναι τελικά οι σχέσεις? Αυτός ή αυτή που εγκρίνουν οι φίλοι και οι φίλες ή αυτός/αυτή που ο άλλος νιώθει καλά και άνετα μαζί του? Και αν τον εγκρίνουν τι γίνεται? Τα προβλήματα έχουν λυθεί? Μήπως έτσι οι φιλίες σώζονται? Ή με αυτόν τον τρόπο κουκουλώνονται τα προβλήματα στη μεταξύ σας φιλική σχέση? Και αν δεν τον εγκρίνουν? Τι γίνεται και τότε? Σου κάνουν ψυχολογικό πόλεμο να σε τσεκάρουν για πόσο μπορείς να αντέξεις? Και αν δεν αντέξεις? Τότε η φιλία διαλύεται για μια εφήμερη σχέση? Κανονικά δεν πρέπει να στηρίζουν όποια επιλογή κάνεις στη ζωή σου αντί να σου γκρινιάζουν συνέχεια? Τελικά μήπως επειδή θέλεις το καλύτερο για τον φίλο σου όλους τους θεωρείς ακατάλληλους?
Πάει και το πέμπτο τσιγάρο.. Ίσως πια μόνο αυτό της έμεινε για παρέα.. Ρουφάει τον καπνό, τον βάζει βαθιά μέσα στα πνευμόνια της γνωρίζοντας ότι έτσι μειώνει κατά πολύ το όριο της ζωής της.. Παρόλ’αυτά δε την νοιάζει.. Όλα μοιάζουν να διαλύονται μέσα σε μια στιγμή. Πότε μια σχέση είναι λάθος και ποτέ σωστή? Πότε νιώθεις ότι δε γίνεται να συμβαδίζεις με κάποιον από ένα σημείο και μετά? Όταν πλέον έχεις φτάσει σε σημείο να θεωρείς ότι όλες οι κινήσεις του είναι λάθος, όταν σταματάς να νοιάζεσαι για το τι κάνει, πώς περνάει, τι σκέφτεται ή όταν του λες έχω απογοητευτεί μαζί σου?
Καθώς τα σκέφτεται όλα αυτά αρχίζει να καταλαβαίνει πως νιώθει μια ψύχρα μέσα της. Μια ψύχρα, που ποτέ άλλοτε δεν είχε νιώσει. Σκέφτεται τις στιγμές που ζήσανε όλοι μαζί σαν παρέα αλλά και μόνοι τους σαν 2 φίλοι και δε νιώθει τίποτα. Ούτε αγάπη, ούτε νοσταλγία, ούτε πόνο.. Ένα κενό νιώθει… Κάτι τελείως αδιάφορο.. Και ένα κρίμα μόνο βγαίνει από τα χείλη της.. Ένα κρίμα από τα βάθη της ψυχής της, γιατί τώρα κατάλαβε πως μόνο την ζήλευε.. Η ζήλια της τα έκανε όλα.. Τα δικά της τα προβλήματα που ποτέ δεν έλυσε ή τουλάχιστον που από ένα σημείο και μετά δε φρόντισε να κρύψει για να μη χαθεί η φιλιά τους.. Και το χειρότερο όλων είναι το γεγονός ότι, σε μια δύσκολη στιγμή της θύμισε τα δικά της λάθη, για να μπορέσει η ίδια να βγει από πάνω ..
Το πακέτο κοντεύει να τελειώσει.. Ρουφάει αχόρταγα τον καπνό, σαν να ναι το μόνο της φάρμακο για την αρρώστια της.. Και αυτή έκανε λάθη… Πιο πολλά από την άλλη.. Όμως φρόντισε τα λάθη της να μην επηρεάσουν κανέναν άλλο πέρα απ τν εαυτό της, γιατί δεν ήθελε κανέναν να μπλεχτεί με τις σκέψεις της.. Κρίμα που και η άλλη δεν το κατάφερε… Κρίμα γιατί την αγαπούσε πολύ … Κρίμα γιατί πίστεψε πως θα μπορούσε να στηριχτεί πάνω της … Κρίμα …