Η ΓΑΛΑΖΟΠΛΑΣΙΝΗ ΚΕΡΚΥΡΑ (ΜΕΡΟΣ Γ’)

Η ΝΕΩΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Παρά την κήρυξη της Κέρκυρας ως «ανοχύρωτης πόλης» και ως ουδέτερου νησιού, οι Σύμμαχοι τη χρησιμοποιούν κατά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το 1923 δέχεται αιφνιδιαστικό βομβαρδισμό και ολιγοήμερη κατάληψη από τους Ιταλούς, με αφορμή ένα μεθοριακό επεισόδιο στη διάρκεια της χάραξης των συνόρων της (νεοσύστατης) Αλβανίας.

Στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο καταλαμβάνεται ξανά από τους Ιταλούς (1941 - 1943) και στη συνέχεια από τους Γερμανούς (1943 - 1944) κι έπαθε φοβερές καταστροφές από τους βομβαρδισμούς και τους εμπρησμούς. Οι Γερμανοί καίνε την (σωζόμενη μέχρι τότε) ξύλινη Ενετική Πύλη του Παλαιού Φρουρίου (η σημερινή είναι πιστό αντίγραφό της, κατασκευασμένη το 1950), και ανατινάζουν τμήμα της «Γέφυρας του Κάιζερ» για να περάσουν τα πυροβόλα τους. Ακόμη, αφαιρούν την χάλκινη επιγραφή που είχε τοποθετήσει ο Κάιζερ Γουλιέλμος στη βάση του αγάλματος του Αχιλλέα Θριάμβου (στο Αχίλλειο) και η οποία έγραφε «Στον κραταιότερο των Ελλήνων - Ο κραταιότερος των Γερμανών», διότι δεν μπορούσε να υπάρχει «κραταιότερος Γερμανός» από τον Χίτλερ!

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

Η Κέρκυρα, από την αρχαιότητα μέχρι και το πριν των Ενετών διάστημα, δεν έχει να μας δείξει κάτι το αξιόλογο.

Οι Ενετοί, για τέσσερις αιώνες, έδωσαν νέα στοιχεία προς τους Κερκυραίους (πολιτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά) τα οποία, λόγω των Δυτικών τους επιδράσεων, δημιούργησαν μια μορφή πραγματικά αναγεννητική, η οποία έμπαινε ελεύθερα στην Κέρκυρα και σταματούσε στην απέναντι Ηπειρωτική ακτή.

Η παρουσία, στη συνέχεια, άλλων δυτικών κατακτητών, είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός ιδιόμορφου πολιτισμού και την ανάπτυξη, σε όλες τις μορφές, των τεχνών και των γραμμάτων.

Ιδρύεται η πρώτη Ιόνιος Ακαδημία (1657 - 1716) και σημαντικές προσωπικότητες αναδεικνύονται (Ν. Σοφιανός, Ευγ. Βούλγαρις, Νικηφ. Θεοτόκης).

Το 1808 ιδρύεται η Ιόνιος Εταιρία και το 1815 η Σχολή Καλών Τεχνών.

Το 1823 ο Λόρδος Φρειδερίκος Γκύλφορδ ιδρύει την Ιόνιο Ακαδημία, το πρώτο Ελληνικό Πανεπιστήμιο.

Το 1836 ιδρύεται η «Φιλολογική Λέσχη» που αργότερα μετονομάζεται σε «Αναγνωστική Εταιρία Κέρκυρας» και ο Κερκυραίος Ιωάννης Καποδίστριας, ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας, χαράζει μια νέα πορεία, με συνεχιστές του επιφανείς πνευματικούς άνδρες: Ιάκωβο Πολυλά, Λορέντζο Μαβίλη, Ντίνο Θεοτόκη, κι άλλους.

Η ζωγραφική δίνει το δικό της παρόν, μαζί με τη χαρακτική.

Στην μουσική, ο Νικόλαος Μάντζαρος μελοποιεί το ποίημα του Σολωμού «Ύμνος Εις Την Ελευθερία» και, μαζί με τον Κάλβο, ενισχύουν τον ήδη υπάρχοντα πνευματικό οργανισμό του νησιού.

Το 1720 ιδρύεται το Θέατρο του Σαν Τζιάκομο (το σημερινό Δημαρχείο) και ακμάζει η Όπερα, ενώ νέοι μουσουργοί συμβάλλουν στην καλλιέργεια της μουσικής παιδείας (Σπύρος Ξύνδας, Σπύρος Σαμάρας, Κώστας Λιμπεράλης, Ιάκωβος Καρρέρ).

Στα 1902 γίνονται τα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου, το οποίο, για σαράντα χρόνια, μέχρι την ολοκληρωτική του καταστροφή από τους Ιταλικούς βομβαρδισμούς στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, θα ανυψώνει και θα συνεχίζει τη μουσική μας παράδοση.

 Το Αρσάκειο, το Διδασκαλείο, η Δραματική Σχολή, η Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών, η Σχολή της Αστυνομίας, το 10ο Σύνταγμα Πεζικού, αποτελούν μέρος του πνευματικού της -και μη- πλούτου, τα οποία, αν κι εξακολούθησαν να υπάρχουν και μετά την Ένωση, χάθηκαν υπέρ του «Αθηνοκεντρικού Κράτους», όπως και η Ιόνιος Ακαδημία.

Έχοντας η Κέρκυρα σήμερα βαριά πνευματική και καλλιτεχνική κληρονομιά, τα υπάρχοντα Σωματεία, Εταιρίες και Πολιτιστικοί Σύλλογοι εξακολουθούν το δημιουργικό τους έργο και οι Φιλαρμονικές μας συνεχίζουν να αποτελούν το φυτώριο ανάδειξης νέων μουσικών ταλέντων και μορφών σε ολόκληρη τη χώρα και δεν είναι λίγα αυτά που, τόσο σε Ελληνικό όσο και σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, προβάλλουν τον πολιτισμό της και προκαλούν το θαυμασμό και τα ευμενή σχόλια, ντόπιων και ξένων.

Τέ λος, με επίκεντρο τις ήδη ιδρυθείσες Φιλαρμονικές «Φιλαρμονική Εταιρία Κέρκυρας» (1840), ««Φιλαρμονική Εταιρία Μάντζαρος» (1890) και του «Ωδείου Κέρκυρας» (1894) αναβαθμίζεται κι άλλο το μουσικό επίπεδο των Κερκυραίων, που είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση Φιλαρμονικών και στα χωριά μας.

ΟΙ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Η μουσική παιδεία, παράδοση και η καλλιέργεια της στο νησί μας, σε συνδυασμό με την μη κατοχή του από τους Τούρκους, αλλά από λαούς οι οποίοι είχαν ήδη καλλιεργήσει τη μουσική, είναι ο κύριος συντελεστής της ίδρυσης των Φιλαρμονικών μας, οι οποίες τη στιγμή αυτή αριθμούν τις 19: Τρεις εδρεύουν στην πόλη και οι υπόλοιπες δεκαέξι σε χωριά της υπαίθρου, από το Βορά μέχρι το Νότο.

Αξίζει να γνωρίσουμε τις 3 Φιλαρμονικές της Πόλης:

(1) ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ (έτος ίδρυσης 1840)

Είναι η αρχαιότερη Φιλαρμονική της Κέρκυρας, αλλά και της Ελλάδας. Για τούτο και αποκαλείται πιο συνηθισμένα, από τους Κερκυραίους, «Παλιά» ή «Κόκκινη».

Αφορμή για την ίδρυσή της ήταν η απαγόρευση, στα 1839, από τους Άγγλους που κατείχαν τότε τα Επτάνησα, της συμμετοχής της Μπάντας του Βασιλικού Βρετανικού Ναυτικού σε θρησκευτικές εκδηλώσεις που δεν ανήκαν στο Προτεσταντικό Δόγμα. Αυτό θεωρήθηκε προσβολή σε όλους τους φιλόμουσους και φιλόθρησκους Επτανησιακούς κύκλους. Διεργασίες άρχισαν για την ίδρυση ντόπιας Φιλαρμονικής. Μέσα σε ένα μόλις χρόνο ήταν έτοιμη. Πρώτος Πρόεδρός της ο Κεφαλλονίτης Πέτρος Κουαρτάνος και πρώτος Δάσκαλος ο Α. Λιμπεράλης, ενώ «ψυχή» της υπήρξε ο Κερκυραίος Νικόλαος Μάντζαρος, που μελοποίησε τον Εθνικό μας Ύμνο.

Η Ίδρυση της στις 14 Σεπτεμβρίου 1840 άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στη μουσική ιστορία της Κέρκυρας. Μέσα σε έξη μήνες, η νεοϊδρυθείσα Φιλαρμονική έκανε την πρώτη της εμφάνιση σε Λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα, αποτελούμενη (τότε) από 40 μουσικούς, φτωχούς Κερκυραίους βιοπαλαιστές, με πλήρη στολή.

Τα χρώματά της είναι το βαθύ μπλε και το βαθύ κόκκινο, τα κατά παράδοση χρώματα της «Ιονίου Πολιτείας», αφού, όταν ιδρύθηκε, τα Επτάνησα τελούσαν ακόμη υπό Αγγλική Προστασία. Η χειμερινή της στολή έχει χρώμα βαθύ μπλε με βαθυκόκκινη διακόσμηση, ενώ η θερινή έχει χρώμα ανοικτό ζαχαρί με βαθυκόκκινη διακόσμηση. Το κράνος είναι χρυσαφί με λοφίο από βαθυκύανα και βαθυκόκκινα κορδόνια.

Σήμερα Αρχιμουσικός της είναι ο Δημήτρης Κάφυρης, δάσκαλος στο σαξόφωνο άλτο.

Η Φιλαρμονική διατηρεί Σχολές Οργάνων, Τμήμα Νεανικής Μπάντας (Μπαντίνα), Τμήμα Ορχήστρας Πνευστών, Κουαρτέτο Χάλκινων Πνευστών, Τμήμα Μουσικής Δωματίου, Τμήμα Ορχήστρας Τζαζ, Τμήμα Φωνητικής και Τμήμα Επιδείξεων. Στη Φιλαρμονική μετέχουν περίπου 350 άτομα, ενώ στο Τμήμα Επιδείξεων περίπου 150.

Η Φιλαρμονική έχει εκπροσωπήσει (και συνεχίζει να εκπροσωπεί) επάξια την Κέρκυρα και τη χώρα μας σε Διεθνείς Διαγωνισμούς, όπου αποσπά διαρκώς δεκάδες Διακρίσεις.

(2) ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ «ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ» (έτος ίδρυσης 1890)

Μισό αιώνα μετά, το μουσικό αισθητήριο των Κερκυραίων ενισχύθηκε με την ίδρυση της δεύτερης Φιλαρμονικής. Ήταν η εποχή που φιλόμουσοι Κερκυραίοι της αστικής τάξης ίδρυσαν τον πυρήνα της, που σύμφωνα με το Πρακτικό της 21-6-1890 ονομαζόταν «Ψυχαγωγικός Συνεταιρισμός εν Κερκύρα». Στις 8 Νοεμβρίου του ιδίου χρόνου αλλάζει η ονομασία σε «Μουσικός Σύλλογος Μάντζαρος» με Πρώτο Πρόεδρο τον Λεωνίδα Βλάχο. Τέλος, στις 18 Νοεμβρίου του ιδίου πάντοτε χρόνου, η ονομασία του Συλλόγου αλλάζει ξανά, και από τότε παραμένει «Φιλαρμονική Εταιρία Μάντζαρος». Πρώτος Δάσκαλος ήταν ο Στέφανος Ρινόπουλος, ενώ την πρώτη της εμφάνιση φαίνεται πως έκανε στη Λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα, το Πρωτοκύριακο του Νοεμβρίου του 1891, με 40 μουσικούς.

Τα χρώματά της είναι το κυανό και το λευκό, τα χρώματα της Ελλάδας, αφού, όταν ιδρύθηκε, είχαν ήδη ενωθεί τα Επτάνησα με την Ελλάδα. Η χειμερινή της στολή έχει χρώμα βαθύ μπλε με μπλε διακόσμηση, ενώ η θερινή έχει χρώμα λευκό με μπλε διακόσμηση. Το κράνος είναι ασημί με λοφίο από μπλε και λευκά φτερά.

Στους Πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σύγχρονης Εποχής (1896) στο Παναθηναϊκό Στάδιο, η «Μάντζαρος» ήταν εκείνη που ανέκρουσε τον Εθνικό Ύμνο στην Τελετή Έναρξης.

Είναι η πρώτη Φιλαρμονική στην Ελλάδα που ενέταξε γυναίκα μουσικό στο Σώμα της (1954). Από τις τάξεις της πέρασε και ο μεγάλος Κερκυραίος Συνθέτης και σαξοφωνίστας Γιώργος Κατσαρός. Η Φιλαρμονική έχει τιμηθεί με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, την ανώτατη Πνευματική Διάκριση στη χώρα μας.

Σήμερα Αρχιμουσικοί της είναι ο Στέφανος και ο Σπύρος Δολιανίτης.

Η Φιλαρμονική διατηρεί Σχολές Οργάνων, Τμήμα Νεανικής Μπάντας (Μπαντίνα), Τμήμα Φωνητικής και Τμήμα Επιδείξεων. Στη Φιλαρμονική μετέχουν περίπου 300 άτομα, ενώ στο Τμήμα Επιδείξεων περίπου 120.

Η Φιλαρμονική εκπροσωπεί επίσης την Κέρκυρα και την Ελλάδα σε Διεθνείς Συναντήσεις Φιλαρμονικών και αποσπά συνεχώς Διακρίσεις.

(3) ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ «ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ» (έτος ίδρυσης 1980)

Το 1980 ιδρύθηκε στην πόλη μας και η Τρίτη Φιλαρμονική, φυσικό επόμενο της συνέχισης της μουσικής παράδοσης και καλλιέργειας του νησιού μας. Την πρώτη της εμφάνιση έκανε στις επίσημες εκδηλώσεις της Πρωτοχρονιάς του 1980, με 45 μουσικούς. Πρώτοι της Δάσκαλοι οι Χαρίλαος Μανιατόπουλος και Γιώργος Περούλης και Πρώτος της Πρόεδρος ο Σπύρος Τσιριγγάκης.

Τα χρώματά της είναι το μαύρο και το έντονο κόκκινο, τα χρώματα της Βασιλικής Φρουράς της Αγγλίας, όχι για κάποιο ιδιαίτερο λόγο, αλλά απλά επειδή οι ιδρυτές της ήθελαν να διαφέρει σε χρώμα από κάθε άλλη Φιλαρμονική του νησιού. Η χειμερινή και η θερινή στολή αποτελείται από κόκκινο σακάκι με μαύρη ζώνη και μαύρο παντελόνι με κόκκινη ρίγα. Το κράνος είναι χρυσαφί με λοφίο από κόκκινα κορδόνια.

Σήμερα Αρχιμουσικός της είναι ο Μιχάλης Μιχαλόπουλος.

Η Φιλαρμονική διατηρεί Σχολές Οργάνων, Τμήμα Νεανικής Μπάντας (Μπαντίνα), Τμήμα Ορχήστρας Τζαζ, Τμήμα Μαζορετών και Τμήμα Επιδείξεων. Στη Φιλαρμονική μετέχουν περίπου 250 άτομα, ενώ στο Τμήμα Επιδείξεων περίπου 100.

ΟΙ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ

Αριθμούν τη στιγμή αυτή 16 τον αριθμό και εδρεύουν σε διάφορες Κοινότητες, με αρχαιότερη τη «Φιλαρμονική Ένωση Κοινότητας Γαστουρίου Η ΟΜΟΝΟΙΑ» (έτος ίδρυσης 1898) και νεώτερη τη «Φιλαρμονική Εταιρία Κοντοκαλίου» (έτος ίδρυσης 1997).

Στα 1981, λόγω της αύξησης του αριθμού των Σχολείων της πόλης, παρουσιάστηκε η ανάγκη ενίσχυσης του αριθμού των συμμετεχόντων Φιλαρμονικών στις εκδηλώσεις του Δήμου (Παρελάσεις & Λιτανείες). Για το σκοπό αυτό, στις 21 Μαΐου 1981 διοργανώθηκε το Φεστιβάλ Φιλαρμονικών Υπαίθρου, στην Κάτω Πλατεία, με έπαθλο στη νικήτρια Φιλαρμονική τη μόνιμη συμμετοχή της στις εκδηλώσεις της πόλης. Νικήτρια αναδείχθηκε η «Φιλαρμονική Ένωση Άνω Κορακιάνας ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΑΡΑΣ», η οποία από τότε συμμετέχει ισότιμα, μαζί με τις άλλες τρεις Φιλαρμονικές, στις εκδηλώσεις της πόλης. (Δεν μετέχει μονάχα στους Επιταφίους της πόλης τη Μεγάλη Παρασκευή και στη Λιτανεία του Αγίου Σπυρίδωνα το Μεγάλο Σάββατο, και τούτο γιατί, τις ίδιες μέρες, μετέχει στις Πασχαλινές Εκδηλώσεις της Άνω Κορακιάνας). Τα χρώματά της είναι το σκούρο μπλε και το κίτρινο. Η χειμερινή και η θερινή της στολή έχει χρώμα σκούρο μπλε με κίτρινη διακόσμηση. Το κράνος είναι ασημί με λοφίο από σκούρα μπλε και κίτρινα φτερά. Και τούτη η Φιλαρμονική έχει ξεπεράσει τα Ελληνικά σύνορα και αποσπά Διεθνείς Επαίνους και Διακρίσεις.

                                                                             ΤΕΛΟΣ   Γ’   ΜΕΡΟΥΣ

Επιστολή παρέμβαση Μίκη Θεοδωράκη

Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.

Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση....


Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας.

Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος.

Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;

Παρ’ ότι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν.

Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.

Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.

Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή.

Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα έρθουν.

Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.

Μακάρι να έχω άδικο.

Αθήνα, 27.4.2010
Μίκης Θεοδωράκης

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ο ζωντανός θρύλος της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας.
Δεν είναι μόνο ο αναμορφωτής της σύγχρονης Ελληνικής μουσικής αλλά με τους αγώνες του στους δύσκολους καιρούς για την πατρίδα μας και με τις ηρωικές του πράξεις έχει γίνει πλέον ένα κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας.
Τα δε 85 χρόνια ζωής και οι εμπειρίες που κουβαλάει στις πλάτες του αυτός ο σύγχρονος «Νέστωρας» του Ελληνισμού έχουν σαν αποτέλεσμα κάθε φορά που παρεμβαίνει να γράφει Ιστορία.
Και θα ήταν καλό για όλους μας αν μιλούσε πιο συχνά.
Τον Μάρτη του 2008 αυτός ο μεγάλος Έλληνας έδωσε στη δημοσιότητα μια επιστολή με αφορμή το Μακεδονικό. Μια επιστολή που όμως εμπεριέχει τις σκέψεις του για αρκετά θέματα και που κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να διδάσκετε στα σχολεία μας.
Επειδή θεωρώ ότι είναι ακόμη πιο επίκαιρη στις μέρες μας, (σε ένα ευρύτερο φάσμα της «κρίσης» που προσπαθούν να μας πείσουν ότι διανύουμε), την παραθέτω αυτούσια για να ξαναθυμηθούμε τα λόγια του.
Επιστολή Μίκη Θεοδωράκη
Τέλος στην προδοσία και στην ασχήμια. Ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα των αμερικανικών εκλογών, δηλαδή ανεξάρτητα από το ποιος θα είναι ο μελλοντικός πρόεδρος, η κολοσσιαία πολεμική μηχανή έχει ήδη μπει μπροστά με στόχο την εξόντωση όλων όσων θεωρεί εχθρούς της ακόμα και αυτών όπως η Ελλάδα που δεν υπακούνε τυφλά της εντολές της. Ιράν, Κορέα, Αραβικός κόσμος νέοι υποτελείς και φυσικά άμεσα η Ρωσία και στο βάθος η Κίνα.
Μετά θα έρθει η σειρά των "ατάκτων" της Νότιας Αμερικής, ένας νέος θανάσιμος κίνδυνος πολυπρόσωπος, πολυπλόκαμος σαν χταπόδι κάνει αργά αλλά σταθερά την εμφάνισή του στο προσκήνιο της παγκόσμιας ιστορίας. Σημερινός στόχος είναι τα Βαλκάνια, με κύριο σύμμαχο την "Μεγάλη Αλβανία" ξεκινώντας από το Κόσοβο με συνεργάτες τους υπεύθυνους για μαζικές δολοφονίες UCK. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, γεγονός πρωτοφανές για την χώρα μας, μερικοί "επιστήμονες" επέλεξαν το αμφιθέατρο του Παντείου Πανεπιστημίου για να αναπτύξουν δημόσια υποστήριξή τους σε ένα βασικό αίτημα της "Μεγάλης Αλβανίας" την κατάκτηση της Ηπείρου έως την Πρέβεζα με την δικαιολογία ότι ανήκει στην Αλβανική Τσαμουριά απ' όπου τους έδιωξαν με εγκληματικές πράξεις οι Έλληνες.
Ασφαλώς πρόκειται για οργανωμένη προβοκάτσια των ΗΠΑ ώστε να μελετηθούν οι δικές μας αντιδράσεις και να προπαρασκευαστεί ψυχολογικά η εδαφική επέκταση της Αλβανίας μετά το Κόσοβο και σε ένα μεγάλο τμήμα των αλβανόφωνων περιοχών των Σκοπίων και ακολούθως και σε δικά μας εδάφη. Από την άλλη μεριά η σύμπλευση της Τουρκίας με τις ΗΠΑ στο Κόσοβο που έσπευσε πρώτη αυτή να το αναγνωρίσει προετοιμάζει το έδαφος για πονηρά σχέδια σε βάρος της χώρας μας, με βάση όχι μόνο το Αιγαίο και την Κύπρο αλλά και την Μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη που ακολουθώντας το παράδειγμα του Κοσόβου μπορεί να διεκδικήσει τη δική της ανεξαρτησία.
Η ηγεσία των Σκοπίων φαίνεται να γνωρίζει από πρώτο χέρι τα σχέδια των ΗΠΑ και γι' αυτό δείχνει αυτή την αλαζονική αδιαλλαξία. Και πράγματι σε αυτή τη φάση συμπορεύονται με την πολιτική που εκθέσαμε. Όμως, τι θα κάνουν όταν ξεκινήσει η επόμενη φάση της φιλοαλβανικής τακτικής οπότε το κρατίδιό τους θα κοπεί στη μέση. Γιατί θα πρέπει να γνωρίζουν τόσο αυτοί όσο και οι ΗΠΑ ότι μπορούν να αυτοαποκαλούνται Μακεδόνες όμως φυλετικά είναι Σλάβοι και ως εκ τούτου κατατάσσονται ουσιαστικά στη χωρία των εχθρών των ΗΠΑ μαζί με τη Ρωσία τη Σερβία αλλά και την Βουλγαρία που και αυτή δεν πρέπει να έχει αυταπάτες.
Έτσι γυρίζοντας σε 'μας τους Έλληνες θα πρέπει να δούμε ότι η κατάσταση όντως εξελίσσεται όπως εξελίσσεται είναι παραπάνω από τραγική. Δεδομένου ότι οι Αμερικανοί δεν πείθονται πια από τις όσες υποκλίσεις και αν κάνουν απέναντί τους οι ποικιλόμορφες αμερικανόφιλες ηγεσίες και αυτό γιατί φοβούνται και μισούν το λαό μας για τον οποίο είναι βέβαιοι ότι στη μεγάλη του πλειοψηφία απορρίπτει τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους και γι' αυτό θέλει να μας τιμωρήσει με κάθε τρόπο. Εκτός και αν αποφασίσουμε όλοι μαζί να γονατίσουμε και να φιλήσουμε τα πόδια τους παίρνοντας όρκους ότι από εδώ και στο εξής θα ήμαστε καλά παιδιά και πειθήνια όργανα στην όποια πολιτική τους, όμως αφού το παιχνίδι είναι έτσι και αλλιώς για εμάς χαμένο τότε ας πέσουμε με το κεφάλι ψηλά. Ας μην περιμένουμε βοήθεια από πουθενά ούτε έχουμε συμμάχους.
Είμαστε εμείς και εμείς. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να είμαστε τουλάχιστον ωραίοι, περήφανοι και γιατί όχι χαρούμενοι αφού θα έχουμε πάρει τη μεγάλη απόφαση να γίνουμε όλοι μας μια γροθιά ενωμένοι μπροστά στην προδοσία και την ασχήμια που χτυπάει την πόρτα μας, γιατί είναι προδοσία η αναγνώριση του Κοσόβου χωρίς την έγκριση της Διεθνούς Κοινότητας του ΟΗΕ δηλαδή μιας επαρχίας που από αιώνες αποτελεί τμήμα της Σερβίας, και τι θα νοιώθαμε εμείς αν μεθαύριο έπαιρναν με το έτσι θέλω την μισή Κύπρο, τη Θράκη ή την Ήπειρο.
Όπως είναι ασχήμια να ανεχόμαστε να μας περιφρονούν και να μας υβρίζουν οχυρωμένοι κάτω από τα σκέλια των Αμερικανών οι Σκοπιανοί και εμείς να τους παρακαλάμε και να ζητάμε μεσολάβηση των Αμερικανών χάνοντας κάθε μέρα πιο πολύ την αξιοπρέπειά μας και την υπερηφάνειά μας.
Ας κλείσουμε τα σύνορα ας σταματήσουμε τις διπλωματικές και οικονομικές μας σχέσεις και ας τους αφήσουμε να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν κοροϊδεύοντας τους εαυτούς τους. Οφείλουμε να περάσουμε και από αυτή τη νέα δοκιμασία με το κεφάλι ψηλά.
Μπορεί να υποφέρουμε όμως το ζητούμενο για μας είναι να παραμείνουμε Έλληνες. Και θα παραμείνουμε Έλληνες.
Ας μην ξεχνάμε από πόσες σκληρές δοκιμασίες περάσαμε ως τώρα όμως στο τέλος πάντα βγήκαμε νικητές. Το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον.

Θεοδωράκης

ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΚΑΡΑΒΙ (ΚΕΡΚΥΡΑ)

Κάτω από το βουνό του  Παντοκράτορα,  αντίκρυ στο μοναστήρι της Παλαιοκαστρίτσας, είναι στην άκρη του  πελάγου ένα καράβι  μαρμαρωμένο,  με τα  κατάρτια  του και όλα του τα ξάρτια. Αυτό ήταν καράβι αλτζερίνικο, και ερχόταν να, κουρσέψει  το μοναστήρι. Σαν το είδαν από μακριά οι καλόγεροι,  βγήκαν και το  αγνάντευαν, και ο ηγούμενος με το θυμιατό και το σταυρό στα χέρια παρακάλεσε το θεό και  είπε: «Θεέ μου, αν αυτό το καράβι έρχεται για καλό,  καλός ν’ αρθεί, αν για κακό, μάρμαρο εκεί να μείνει». Ο θεός τον άκουσε και μαρμάρωσε το καράβι, που από τότε στέκεται εκεί.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ = φιλείν (αγάπη) + σοφία

Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, τον οποίο θαύμαζαν και πάντα θα θαυμάζουν οι λαοί και τα έθνη όλων των εποχών, είναι το αποτέλεσμα των πνευματικών αναζητήσεων των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων.
Οι άνθρωποι αυτοί, προσπάθησαν να λύσουν διάφορα σοβαρά και μη προβλήματα και να δώσουν απαντήσεις σε πολλές μεταφυσικές ανησυχίες. Σε αυτό το σημείο πρέπει να γίνει κατανοητό τι σημαίνει ο όρος φιλοσοφία και το  ποιος μπορεί να ονομαστεί φιλόσοφος.
Φιλοσοφία λοιπόν, είναι η αγάπη της σοφίας, η αγάπη για γνώση, η μελέτη των ανθρωπίνων σκέψεων και πράξεων, καθώς και των πραγμάτων που γνωρίζει ο άνθρωπος, πάντα μέσω της λογικής. Όταν ένα άτομο έχει κάποιο συγκεκριμένο τρόπο η σύστημα να αντιμετωπίζει τον εαυτό του και τη ζωή,  κι αυτό επίσης μπορεί να  ονομαστεί φιλοσοφία.
Φιλόσοφος λοιπόν είναι εκείνος  που αγαπά τη σοφία και  ψάχνει να βρει τα αίτια δημιουργίας πραγμάτων και καταστάσεων, κάτι που οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι το έκαναν διαρκώς. Προσπάθησαν να βρουν απαντήσεις σε ερωτήματα που είχαν οι ίδιοι θέσει,  μέσα από την έρευνα και την ανάλυση τους.
Ήταν οι πρώτοι που μίλησαν διεξοδικά για το συναίσθημα της αγάπης, τη ζωή, την πίστη στην πατρίδα και τους νόμους. Επίσης, πρώτοι αυτοί θεμελίωσαν τις φιλοσοφικές σχολές, από τις οποίες γεννήθηκαν αμέτρητες φιλοσοφικές θεωρίες, σχετικά με ερωτήματα που   απασχολούσαν και απασχολούν ακόμα τον κόσμο.
Η αρχαία ελληνική φιλοσοφία χωρίζεται σε τρεις περιόδους:
Α. Κοσμολογική  ( 6ος έως 5ος αιώνας π.Χ.)  είναι περίοδος αναζήτησης της πρώτης αρχής του κόσμου. Σε αυτή την περίοδο ανήκουν οι Υλοζωιστές (Θαλής, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης), οι Πυθαγόρειοι,  οι Ελεάτες, οι Συνδυαστικοί και η Ατομικοί.
Β. Εννοιολογική ( 5ος έως  4ος αιώνας π.Χ.). Στην περίοδο αυτή αποκρυσταλλώνονται οι πρώτες φιλοσοφικές έννοιες. Σ' αυτήν εντάσσονται  οι Σοφιστές,  ο Σωκράτης , οι Αττικοί, οι Ακαδημαϊκοί και οι Περιπατητικοί.
Γ. Πραξιολογική ( 3ος αιώνας π.Χ. έως 3ος αιώνας μ.Χ.) κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο στοχασμός στρέφεται στον άνθρωπο και  τις πράξεις του. Περιλαμβάνονται σε αυτήν οι Στωικοί,  οι Επικούρειοι, οι Σκεπτικοί και οι Νεοπλατωνικοί.
Η σπουδαιότητα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας είναι τεράστια, αφού αποτελεί θεμέλιο λίθο της ευρωπαϊκής πνευματικής ζωής και ανάπτυξης. Η ιστορία της φιλοσοφίας είναι κομμάτι της ιστορίας του πολιτισμού.
Εκτός από τους Έλληνες, φιλοσοφικούς στοχασμούς ανέπτυξαν, οι κινέζοι  και οι ινδοί. Η αναζητήσεις των Κινέζων έχουν να κάνουν περισσότερο με τον μυστικισμό και έναν συνδυασμό με τη θρησκεία και την ηθική  ενώ των Ινδών δεν  διαχωρίστηκαν  ποτέ από τη θρησκεία.
Η ελληνική φιλοσοφία αντιμετώπισε τον κόσμο μακριά από προκαταλήψεις αντικαθιστώντας τη μυθική και μεταφυσική του εξήγηση, με αυτή που στηρίζεται στην ανθρώπινη λογική και τα φυσικά αίτια.
Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν απορίες για το καθετί και έθεταν συνεχώς ερωτήματα, στα οποία προσπαθούσαν να βρουν απαντήσεις, τόσο θεωρητικές, όσο και πρακτικές. Πάντα δίπλα στην θεωρητική αντιμετώπιση των πραγμάτων, έβαζαν και την πρακτική εφαρμογή. Βοήθησε πολύ σε αυτό το ότι σταμάτησαν να περιμένουν την ερμηνεία για το καθετί από τη θρησκεία, αλλά και ο τρόπος ζωής τους. Οι Έλληνες φιλόσοφοι ζούσαν ως πραγματικοί φιλόσοφοι , μένοντας πιστοί σε αυτά που δίδασκαν.

Πρώιμο και μεταγενέστερο Ελληνικό αλφάβητο

Γιὰ μιὰν ὀπτικὴ τοῦ ἤχου

Θὰ μποροῦσε νά᾿ναι μιὰ σονάτα τοῦ Χάυντν, μαζὶ μὲ πλῆθος κυλιόμενα καὶ κρουόμενα μανταρίνια, ἢ παθιασμένα ἐρωτόλογα μὲ μακρινὲς ἐκρήξεις λατομείων. Ἀλλὰ ὄχι.
Ἐμεῖς θὰ πᾶμε σὰν τὴ γλώσσα ποὺ περνάει ἀπὸ τὸ τρυπητὸ γιὰ ν᾿ ἀφήσει ἀπ᾿ ἔξω τ᾿ ἀπόφλουδα καὶ νὰ βρεθεῖ ποιὸς φταίει καὶ διαπράττει κάθε μέρα τὸ αὐτί μας μιὰν ἀνορθογραφία.
Κάποτε, μιὰ μέρα χειρότερη καὶ τῆς Κυριακῆς, τὸ συνειδητοποίησα! Ἡ πρωτεύουσα σ᾿ ὅλο τὸ μάκρος της εἶχε γεμίσει τρύπες. Ὄχι ἀπ᾿ αὐτὲς ποὺ ἀνοίγουν οἱ ἐργάτες τοῦ Δήμου στοὺς ὑπονόμους. Μιλῶ γιὰ τὶς ἄλλες, πάνω στὶς προσόψεις τῶν ὑψηλῶν κτιρίων, ὅπου προσεκτικὰ στήνονται οἱ ἐπιγραφὲς ἑταιρειῶν, ἱδρυμάτων καὶ καταστημάτων. ΦαρμακεῖΟ, καφενεῖΟ, ΑἱματολογικΟ ΚέντρΟ, ΠαιδαγωγικΟ ἸνστιτοῦτΟ. Ποὺ ὁ Θεὸς νὰ βάλει τὸ χέρι του.
Στὸ τηλεγραφεῖο τῶν νευμάτων μεγάλη ἀναστάτωση ἐπικρατεῖ σ᾿ ὅλη τὴ γειτονιά. Μήπως εἶναι κανένας ξένος δάχτυλος τοῦ τύπου NOVA MAKEDONIA, ἢ μήπως τοῦ ᾿φυγε τοῦ μπογιατζῆ τὸ τελευταῖο ψηφίο καὶ ἔμεινε ἀνολοκλήρωτο ἀπὸ ἀμέλεια ἤ, δὲν ἀποκλείεται, ἀπὸ οἰκονομία;
Μὰ εἶναι δυνατόν; Νὰ σοῦ φτιάχνει ὁ ράφτης ἕνα ὡραῖο σακάκι ποὺ τὸ ἕνα του μανίκι τοῦ λείπει, κι ἐσὺ νὰ κυκλοφορεῖς μὲ καμάρι, ὅπως ὁ καστράτος ποὺ ἰδίῳ δικαιώματι ἔμπαινε στὰ χαρέμια, κι ἄς τοῦ ἔλειπε κάτι· ζωὴ νά ᾿χε ὁ σουλτάνος.
Φαίνεται πὼς ἡ ζωὴ αὐτὴ δὲν ἔγινε γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ «κάτι δύσκολο ἢ κάτι τὸ ὑψηλό». Καθόλου. Ἔγινε γιὰ τὴν εὐκολία μας. «Πονάει δόντι, βγάζει δόντι» ποὺ ἔλεγαν οἱ παλαιοί. Πονάει περισπωμένη, βγάζει περισπωμένη· πονάει δασεία, βγάζει δασεία. Καὶ λαμπρὰ ταιριάζουν ὅλα.
Συγνώμην, ἀλλὰ τὸ σώβρακό σου δὲν τ᾿ ἀφήνεις νὰ φαίνεται ποτέ του. Ἀλλὰ τὸ φορεῖς. Δὲν εἶναι τὸ πρακτικὸ μέρος τῶν πραγμάτων ποὺ πρωτεύει στὴ ζωή μας. Τὰ τρία τέταρτα τῆς ἀνθρωπότητας διαβιοῦν κατὰ λάθος. Διαγράφουν τὸ περιττόν, καὶ ἂς εἶναι ὡραῖον, κερδίζοντας μερικὰ εἰκοσιτετράωρα πλήξης. Ἀλλοῦ, μακριά τους στάζει ὁ χυμός, ἔστω καὶ ὡς ἦχος στὰ χείλη μιᾶς θυγατρὸς τοῦ Ὁμήρου.
Στὶς δέκα λέξεις μας οἱ πέντε εἶναι ξένες. Ὁλοταχῶς βαδίζουμε πρὸς μιὰν ἐσπεράντο παρὰ πέντε. Κανένας Ἡρώδης δὲν θὰ τολμοῦσε νὰ διατάξει τέτοια γενοκτονία, ὅπως αὐτὴ τοῦ τελικοῦ -ν· ἐκτὸς κι ἂν τοῦ ᾿λειπε ἡ ὀπτικὴ τοῦ ἤχου.
Μιὰ Φύση εὐκτική, ἀνώτερη καὶ τῆς Ἀττικῆς, ἐξαποστέλλει ρυακισμοὺς καὶ θροΐσματα στὸ Θριάσιο πεδίο τῶν ἀποξηραμένων μεταρρυθμιστῶν, ποὺ χάρη στὸν εὐφωνικὸ στραβισμό τους ἐκλαμβάνουν τὸν ἑαυτό τους γιὰ προοδευτικό. Ἀλλὰ στοὺς φθόγγους, ὅπως καὶ στὰ χρώματα, δὲν ὑπάρχει ἡ ἔννοια τῆς προόδου. Ἐκτὸς κι ἂν ἐσὺ εἶσαι ὁ δράστης, ὁπότε ὅσο πιὸ εὐώχυμο εἶναι τὸ ἕνα τόσο δυσαπεικόνιστο εἶναι τὸ ἄλλο.
Μιὰ κοινωνία ὅπου τ᾿ ἀναγνώσιμα δέντρα γίνονται καὶ πολυφωνικὰ τῆς ἴριδας βρίσκεται ἤδη ἐν ἐξελίξει. Ἂς εἶναι καλὰ ὁ ἑκάστοτε γεωμέτρης ποιητής, πού ᾿χει κερδίσει τὸν στέφανο τοῦ ἀνέμου. Ἴσως ὁ νέος Ἀρίων νὰ γεννήθηκε μόλις ἐχθές.

                                                                                                                                                        Οδυσσέας Ελύτης

Αγγελική (Angelica archangelica - νεροκάλαμο)

ΠΡΟΦΙΛ:

Πρόκειται για αρωματικό φυτό , με πολύ δυνατή και έντονη μυρωδιά. Το στέλεχος της είναι κυλινδρικό, γραμμωτό, σκεπασμένο με γαλάζια σκόνη και έχει μεγάλα αντικριστά φύλλα. Οι καρποί της είναι ωοειδείς, μακρουλοί και έχουν μεγάλους σπόρους.

Σύμφωνα με την παράδοση των λαών, η αγγελική οφείλει το όνομά της στον αρχάγγελο Μιχαήλ, γιατί ανθίζει την 29η Σεπτεμβρίου, ημέρα που γιορτάζεται ο αρχάγγελος από την ρωμαιοκαθολική  εκκλησία.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο αρχάγγελος παρουσιάστηκε στο όνειρο ενός μοναχού και του αποκάλυψε ότι αυτό το βότανο θεραπεύει την πανούκλα. Ο συσχετισμός αυτός ενισχύθηκε το 17ο αιώνα,όταν ο Άγγλος φυσιοδίφης Τζον Τράντεσκαντ επέστρεψε από ένα ταξίδι στη Ρωσία φέρνοντας δείγματα του φυτού που είχε συλλέξει από την ρωσική πόλη Αρχάγγελος.

Ό βοτανολόγος Τζον Πάρκινσον τού 17ου αιώνα πίστευε ότι η ονομασία του φυτού οφείλεται στις εξ ουρανού θεραπευτικές του ιδιότητες, η αλήθεια όμως είναι ότι η ονομασία του προήλθε από την Ελληνική λέξη Άγγελος, που σημαίνει αγγελιοφόρος.

ΠΡΟΣΟΧΗ:

Οι διαβητικοί δεν πρέπει να τρώνε αγγελική, γιατί αυξάνει τα επίπεδα του σακχάρου στο αίμα.

ΔΡΑΣΗ:

Ολόκληρο το φυτό – τα φύλα, τα άνθη, οι βλαστοί, οι ρίζες και οι σπόροι – έχουν θεραπευτικές ιδιότητες. Ή αγγελική αποτελούσε το κύριο συστατικό ενός   «ελιξίριου νεότητας» που πίστευαν ότι επιμηκύνει την ζωή. Είχε επίσης την φήμη ότι βοηθούσε τους ανθρώπους να σταματήσουν την κατανάλωση οινοπνευματωδών, άλλα και το κάπνισμα. Έχει χρησιμοποιηθεί ακόμα και σε περιπτώσεις δαγκώματος από λυσσασμένο σκύλο. Γενικά το συγκεκριμένο φυτό έχει τονωτικές ιδιότητες.  Χρησιμοποιείτε για τον βήχα, τη βρογχίτιδα και την πλευρίτιδα, ιδιαίτερα όταν συνοδεύονται από πυρετό, κρυολόγημα ή γρίπη. Τα φύλλα της μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σαν κομπρέσες σε φλεγμονές του στήθους. Λόγο της περιεκτικότητας σε άφυσο αιθέριο έλαιο ανακουφίζει από εντερικό κολικό και τυμπανισμό. Ακόμη επειδή ανοίγει την όρεξη έχει χρησιμοποιηθεί και σε περιπτώσεις νευρικής ανορεξίας. Επίσης βοηθά στην ανακούφιση των ρευματικών φλεγμονών, ενώ στην κυστίτιδα ενεργεί ως αντισηπτικό του ουροποιητικού συστήματος.

ΡΟΦΗΜΑ:       

Ρίχνετε μια κουταλιά του γλυκού κομμένη ρίζα σε ένα φλιτζάνι νερό και το βράζετε σε χαμηλή φωτιά για δύο λεπτά. Στη συνέχεια το κατεβάζετε από την φωτιά και το αφήνετε για 15 λεπτά. Μπορείτε να πίνετε ένα φλιτζάνι τρείς φορές την ημέρα.    

Η ΓΑΛΑΖΟΠΛΑΣΙΝΗ ΚΕΡΚΥΡΑ (ΜΕΡΟΣ Β’)

ΟΙ ΡΩΜΑΙΟΙ - Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ - ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ

> Στα 229 π.Χ. οι Ρωμαίοι, οι οποίοι ήλθαν για βοήθεια λόγω των επιδρομών των Ιλλυριών, μένουν ως κατακτητές μέχρι το 337 μ.Χ.

Οι Ρωμαίοι κτίζουν στο Βόρειο τμήμα του νησιού, στη σημερινή Κασσιόπη, ένα Φρούριο, που είναι και το αρχαιότερο του νησιού.

> Το 4ο μ.Χ. αιώνα ήλθαν και δίδαξαν το Χριστιανισμό οι Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος, ενώ η κόρη του Ρωμαίου ηγεμόνα, η Κερκύρα, ασπάζεται τη νέα θρησκεία, βασανίζεται και θανατώνεται από τον ίδιο της τον πατέρα, και γίνεται η πρώτη Κερκυραία Αγία, η Αγία Κερκύρα (ο Ναός της βρίσκεται στη Χρυσηίδα Περάματος).

> Στη συνέχεια η Κέρκυρα καταλαμβάνεται από τους Βυζαντινούς. Τότε εγκαταλείπεται η Παλαιόπολη και κτίζεται η Βυζαντινή Πόλη, μέσα στο σημερινό «Παλιό Φρούριο». Οι Βυζαντινοί είναι οι πρώτοι που οχύρωσαν την κορυφή του Φρουρίου που βλέπει προς τη θάλασσα. Έκτισαν, ακόμη, το Κάστρο στο Γαρδίκι.

> Το 1214 υπάγεται στο Δεσποτάτο της Ηπείρου. Ο Δεσπότης Μιχαήλ Άγγελος κτίζει, ψηλά στο βουνό, πάνω από την Παλαιοκαστρίτσα, το Αγγελόκαστρο.

> Αργότερα καταλαμβάνεται διαδοχικά από: Νορμανδούς, Ενετούς (για πρώτη φορά και για μικρό διάστημα), Ανδεγαβούς (Ανζού) και Γενουάτες.

Η ΕΝΕΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

> Το 1386 παραδίνεται για δεύτερη φορά στους Ενετούς, για να γλιτώσει από τους Τούρκους, και παραμένει υπό την υποτέλειά τους μέχρι το 1797. Στους Ενετούς αντιστάθηκε μόνο το Φρούριο της Κασσιόπης, το οποίο πολιορκήθηκε, έπεσε και καταστράφηκε ολοσχερώς. Σήμερα διασώζονται μόνο τα ερειπωμένα του τείχη.

Οι Ενετοί γκρέμισαν τις αδύναμες Βυζαντινές οχυρώσεις του Παλιού Φρουρίου και το οχύρωσαν ξανά, έκτισαν το Νέο Φρούριο και τείχισαν ολόκληρη την πόλη.

Η οχυρωμένη από τους Ενετούς Κέρκυρα άντεξε σε τρεις μεγάλες πολιορκίες των Τούρκων, με σημαντικότερη αυτή της νύκτας 10 προς 11 Αυγούστου του 1716, όταν υπέστησαν τρομακτική καταστροφή από ξαφνική θεομηνία, η οποία αποδόθηκε σε Θαύμα του Αγίου Σπυρίδωνα.

Ειδικότερα, την άμυνα της πόλης κατά την τελευταία Τουρκική Πολιορκία, οι Ενετοί την ανέθεσαν (ως μη ικανοί πολεμιστές στην ξηρά) σε έναν Αυστριακό Στρατηγό, τον Ιωάννη Ματθία Μαρία Κόμη του Σούλεμπουργκ (Giohannes Matthias Maria Graf Von Schulemburg).

Τελικά η πολιορκία των Τούρκων απέτυχε, η δε συμβολή του Σούλεμπουργκ στην άμυνα της Κέρκυρας θεωρήθηκε τόσο σημαντική, ώστε η Ενετική Κυβέρνηση άλλαξε Νόμο (με τον οποίο απαγορευόταν να στήνεται άγαλμα κάποιου ο οποίος βρίσκεται ακόμη στη ζωή), για να τιμήσει με αυτό τον εξαιρετικό τρόπο τον Αυστριακό Στρατηγό, στήνοντάς του το άγαλμα στο κέντρο της σημερινής Κάτω Πλατείας. (Σήμερα βρίσκεται έξω από το Παλιό Φρούριο).

Από τη θάλασσα η Κέρκυρα έδινε την εικόνα δυο οχυρωμένων κορυφών (αυτής του Παλιού και αυτής του Νέου Φρουρίου). Από εκεί πήρε το όνομα «Κορυφώ» και ξενόγλωσσα «Κόρφου».

Παράλληλα, η ανάπτυξη της πόλης με τη μετακίνηση πληθυσμού από την ύπαιθρο, δημιούργησε την ανάγκη (αφού υπήρχαν ήδη τα τείχη που περιόριζαν την επέκταση της Κυρίως Πόλης προς τα έξω) να επεκταθεί κατά ύψος. Αυτό οδήγησε στην δημιουργία των ψηλών πενταόροφων σπιτιών με τα στενά σοκάκια (καντούνια), κατά πιστότατη αντιγραφή της Βενετίας.

ΟΙ ΜΕΤΑ ΤΟΥΣ ΕΝΕΤΟΥΣ ΚΥΡΙΑΡΧΟΙ

> Στα 1797, φεύγουν οι Ενετοί και η Κέρκυρα περνά στα χέρια των Δημοκρατικών (Επαναστατικών) Γάλλων. Αυτοί καίνε δημοσίως το «Libro d΄ Oro» (Χρυσό Βιβλίο όπου ήσαν καταγραμμένοι οι Ευγενείς). Οι Δημοκρατικοί Γάλλοι μένουν στην Κέρκυρα μόλις δυο χρόνια.

> Στα 1799 τα Επτάνησα περνούν στα χέρια των Ρωσοτούρκων. Ευτυχώς στην Κέρκυρα έρχονται οι Ρώσοι, οι οποίοι μένουν μόνο για ένα χρόνο.

> Στα 1800 η Κέρκυρα, μαζί με τα υπόλοιπα νησιά του Ιονίου, σχηματίζει αυτόνομη πολιτεία, την Ιόνιο Πολιτεία, με δική της σημαία και Βουλή (Ιόνιος Βουλή). Έτσι έμεινε για επτά χρόνια.

> Στα 1807 παραδίνεται στους Αυτοκρατορικούς Γάλλους, για άλλα οκτώ χρόνια. Την περίοδο αυτή κατασκευάζεται το Λιστόν με τις χαρακτηριστικές καμάρες του, από έναν εξαίρετο Γάλλο αρχιτέκτονα, σε πιστή αντιγραφή της Οδού Ριβολί του Παρισιού.

> Στα 1815, με την ίδρυση του Ενωμένου Κράτους των Ιονίων Νήσων, παραμένει για 49 χρόνια υπό Αγγλική «Προστασία». Οι Άγγλοι έκτισαν: στο Παλιό Φρούριο τους Στρατώνες και τον Ναό του Αγίου Γεωργίου (προστάτη της Αγγλίας) καθώς και το κτίριο του Προνοητή (σήμερα δεν σώζεται) και στην Παλαιόπολη την Έπαυλη του Προνοητή.

Ολόκληρο το μακρόχρονο διάστημα της «Προστασίας» της Κέρκυρας, γίνονται και πολλές προσπάθειες για ανεξαρτητοποίηση των νησιών και ένωσή τους με την (απελευθερωμένη από το 1827) Ελλάδα. Ο αγώνας των Επτανησίων και των Κερκυραίων έχει δεκάδες θύματα, που απαγχονίζουν, κυρίως οι Γάλλοι και οι Άγγλοι, μέσα στο Παλαιό Φρούριο.

> Τέλος, στις 21 Μαΐου 1864, ενσωματώνεται μαζί με τα άλλα Ιόνια Νησιά, στην Ελλάδα.

 

                                                    ΤΕΛΟΣ   Β’   ΜΕΡΟΥΣ

Commodore Amiga 500 (1987-1991): Ο ηγέτης των 80s

Έχουν περάσει 23 χρόνια από το 1987 , τότε ήταν που για πρώτη φορά πληκτρολογήσαμε στα λευκά, και γκρίζα πλήκτρα με το βελούδινο πάτημα μιας Amiga 500.

Είχε χαρακτηριστεί ως η απόλυτη παιχνιδομηχανή των 80s, ο όρος όμως την αδικεί αφού οι δυνατότητες τις συνολικά ήταν πολύ μεγαλύτερες. Σε μια εποχή που δεν υπήρχε καν ή VGA, ή Amiga 500 διέθετε ειδικά chipsets κατασκευασμένα αποκλειστικά για την κίνηση των γραφικών, ένα από αυτά που ξεχώριζε ήταν το  blitter που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια απλοϊκή -για τα σημερινά δεδομένα- κάρτα γραφικών: ήταν επιφορτισμένο με τη διαχείριση του video memory, αποφορτίζοντας με αυτόν τον τρόπο τη CPU. Η Amiga 500 διέθετε εκτός από chipsets γραφικών, και ιδικά chipsets για την αναπαραγωγή του ήχου.  Στο εσωτερικό “χτυπούσε” ο 68000 της Motorola, με συχνότητα λειτουργίας στα 7,16 MHz σε NTSC mode  και 7,09 MHz σε PAL. Διέθετε μια παλέτα 4096 χρωμάτων, τα οποία μπορούσαν να εμφανιστούν ταυτόχρονα στην οθόνη σε (HAM mode), ένα χαρακτηριστικό που για την εποχή εκείνη φάνταζε απίστευτα εξωπραγματικό.  O ήχος ήταν στερεοφωνικός, ενώ σημαντική προσθήκη ήταν οι θύρες RCA για τη σύνδεση με στερεοφωνικό συγκρότημα (εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ηχεία αποκλειστικά για υπολογιστές). Δεν είχε όμως ενσωματωμένες θύρες MIDI,  ένα στοιχείο που αποτέλεσε  και το μεγαλύτερο μειονέκτημά της έναντι του Atari 520 ST.  Η Amiga 500, ότι “έχανε” στο κομμάτι της σύνθεσης του ήχου το “κέρδιζε” στην επεξεργασία του βίντεο: μέσω μιας ειδικής κάρτας genlock, είχε τη δυνατότητα για overlay γραφικά σε εξωτερικό σήμα βίντεο, στοιχείο που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, και στην Ελλάδα. Η μνήμη RAM ήταν στα 512 KB  με δυνατότητα επέκτασης ως 9,5 MB  και μνήμη ROM στα 256 KB. Υποστήριζε τις εξής αναλύσεις: 320 x 256, 320 x 512, 640 x 256, 640 x 512 με τα παρακάτω χρώματα στα διάφορα modes: 16 στα 640 modes, 32 στα 320 modes, 64 στο EHB και 4096 σε HAM modes από παλέτα 4096 χρωμάτων. Στον ήχο είχε 4 κανάλια 8-bit PCM, stereo. Η Amiga 500 διέθετε τις εξής θύρες επέκτασης: RS-232 serial port , centronics parallel port, external disk interface, 2 x RCA audio, cartridge interface, expansion interface, 2 x atari joystick/mouse ports. Το πληκτρολόγιο ήταν τύπου QWERTY με 95 πλήκτρα. Το λειτουργικό σύστημα της Amiga, το Amiga OS, εξακολουθεί ακόμα και στις μέρες μας να έχει υποστηριχτές, και υπάρχουν εταιρίες που εξακολουθούν να φτιάχνουν λογισμικό για αυτό. Πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο www.classicamiga.com.    

Η Amiga 500 μας χάρισε ατελείωτες ώρες συντροφιάς και αμέτρητα ¨διαμάντια¨ στον τομέα του gaming. Σήμερα υπάρχει η δυνατότητα μέσω εξομοιωτών,  στον ηλεκτρονικό υπολογιστή,  να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι, μέσα από ένα ταξίδι στο χρόνο στις παρυφές του home computer.

Εξομοιωτές (emulators):WinUAE, UAE. Κάνοντας αναζήτηση στο google, με τις λέξης κλειδιά AMIGA ROMS , Θα βρείτε ιστοσελίδες με αμέτρητες εφαρμογές και παιχνίδια.

Η ΓΑΛΑΖΟΠΛΑΣΙΝΗ ΚΕΡΚΥΡΑ

ΓΕΝΙΚΑ

Η Κέρκυρα είναι το βορειότερο από τα μεγάλα Ελληνικά νησιά και το δεύτερο σε μέγεθος (μετά την Κεφαλονιά) νησί του Ιονίου. Η Κέρκυρα, οι Παξοί, η Λευκάδα, η Κεφαλονιά, η Ιθάκη, η Ζάκυνθος και τα Κύθηρα αποτελούν τα Επτάνησα, που σήμερα είναι αυτοτελής Διοικητική Περιφέρεια (Περιφέρεια Ιονίων Νήσων) με έδρα την Κέρκυρα.

Το νησί διακρίνεται για το πράσινο και τις γαλάζιες παραλίες του. Τις ξεχωριστές του ομορφιές και την αρχοντιά του, μέσα σ΄ ένα ονειρεμένο τοπίο, όπου κυριαρχεί ακόμη ο ασημένιος ελαιώνας και η καταγάλανη θάλασσα, έχουν πολλοί τραγουδήσει. Είναι το νησί που αποτέλεσε το αγαπημένο θέμα των χρονογραφημάτων του Παύλου Παλαιολόγου, και που ο γνωστός λογοτέχνης Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος έγραφε πως «Κάθε φορά που κανείς στην Κέρκυρα, έχει την εντύπωση πως γυρίζει σε μια πατρίδα».

  ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ – ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ

Κατά τη Μυθολογία η Κέρκυρα ήταν κόρη του ποταμού Ασωπού, γνωστή μέχρι και σήμερα σαν το νησί των Φαιάκων ή Φαιακία. Παλιότερα ονομαζόταν και Δρεπάνη ή Μάκρις, ενώ ο Όμηρος στην Οδύσσεια την ονομάζει Σχερία.

Εδώ ο Οδυσσέας, περιπλανώμενος και ταλαιπωρημένος ναυαγός, συναντά τη Ναυσικά, κόρη του βασιλιά Αλκίνοου.

 

Σύμφωνα με ευρήματα ανασκαφών, το νησί κατοικούνταν ήδη από την Παλαιολιθική εποχή, ενώ δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο να ήταν ενωμένο με την απέναντι Ηπειρωτική ακτή.

> Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως δυο Νεολιθικούς Οικισμούς στο νησί:

Ο ένας στο Σιδάρι και ο άλλος στο Γαρδίκι (κοντά στο Χαλικούνα). Τα ευρήματά τους χρονολογούνται από το 20.000 π.Χ.

> Πρώτοι κάτοικοί του φαίνονται να είναι Ιλλυριοί (πρόγονοι των σημερινών Αλβανών) και αργότερα Φοίνικες (πρόγονοι των σημερινών Σύριων και Ιορδανών).

 

ΑΡΧΑΙΟΙ ΧΡΟΝΟΙ

> Στις αρχές του 7ου π.Χ. αιώνα την αποικούν Ερετριείς (από την Εύβοια).

> Στα 736 π.Χ. οι Ερετριείς εκδιώκονται από Κορίνθιους αποίκους.

Η Αρχαία Πόλη περιβαλλόταν από τείχος, αρχικά ξύλινο κι αργότερα κανονικό (που άρχιζε από τη Λίμνη του Χαλικιόπουλου κι έφτανε στους Καστράδες - σημερινή Γαρίτσα) και βρισκόταν στη σημερινή Χερσόνησο του Κανονιού. Πρέπει να εκτεινόταν από την παραλία του σημερινού «Χίλτον» μέχρι την περιοχή του «Βασίλη», όπως μαρτυρούν τα χιλιάδες ευρήματα των ανασκαφών. Συγκεκριμένα, στη σημερινή «Παλαιόπολη» υπήρχε η συνοικία των ευγενών και οι ναοί.

Η Κέρκυρα ανέπτυξε έντονη εμπορική δραστηριότητα, όπως μαρτυρούν τα χιλιάδες αρχαία κερκυραϊκά νομίσματα που βρέθηκαν (και βρίσκονται ακόμη) σε ανασκαφές, από την Ισπανία μέχρι την Ινδία, κι από τα Βρετανικά νησιά μέχρι την Κεντρική Αφρική. Ο Κερκυραϊκός Εμπορικός στόλος ήταν από τους καλύτερους της Ελλάδας. Έλεγαν, μάλιστα, ότι οι Κερκυραίοι ναυτικοί ήσαν τόσο καλοί, ώστε δεν χρειάζονταν πηδάλιο στα πλοία τους. Γι αυτό και το έμβλημα της Κέρκυρας είναι ένα αρχαίο πλοίο χωρίς πηδάλιο («Απήδαλος Ναύς»).

Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, η Κέρκυρα τάχθηκε στο πλευρό των Σπαρτιατών και γι αυτό υπέστη πολλές καταστροφές από το στόλο των Αθηναίων.

> Στη συνέχεια έμεινε, για μεγάλο διάστημα, αυτόνομη, ενώ αργότερα, ένας αιματηρός εμφύλιος ολοκλήρωσε τις καταστροφές.

Παρ΄ όλα αυτά, οι Κερκυραίοι ήσαν πανέτοιμοι, κατά τους Περσικούς Πολέμους, να θέσουν εξήντα τριήρεις στη διάθεση του Ελληνικού στόλου, αν και ποτέ δεν τους ζητήθηκε (πιθανώς ως αντίποινα για τη στάση τους στους Πελοποννησιακούς Πολέμους).

 

 

 

                                       ΤΕΛΟΣ   Α’ ΜΕΡΟΥΣ

STANLEY KUBRICK (1928 – 1999)

Αμερικάνος σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη και σε ηλικία μόλις 17 ετών δούλεψε ως φωτογράφος για το περιοδικό Look. Ξεκίνησε την διαδρομή του στον κινηματογράφο με την ταινία DAY OF THE FIGHT (1951), ένα ντοκιμαντέρ για τον κόσμο του μποξ. Μετά την ταινία SPARTACUS εγκαταστάθηκε στην Μεγάλη Βρετανία. Στην διάρκεια μίας καριέρας σχεδόν 50 χρόνων γύρισε μόνον 13 ταινίες μεγάλου μήκους, λόγω του αργού ρυθμού εργασίας αλλά και της τελειομανίας που τον χαρακτήριζε. Οι περισσότερες απ' αυτές βασίζονται σε μυθιστορήματα γνωστών ή όχι και τόσο γνωστών συγγραφέων: μεταξύ των οποίων και οι Nabokov, Thackeray, Stephen King, Anthony Burgess. Λίγο πριν πεθάνει ολοκλήρωσε το μοντάζ της ταινίας EYES WIDE SHUT, μετά από γυρίσματα που διήρκεσαν σχεδόν δύο χρόνια.

                                                     Stanley Kubrick: Ενας αναχωρητής

Μια παράδοξη εκδήλωση αναχωρητισμού μπορεί να γίνει η αφορμή για να σχολιαστεί η πορεία μιας ολόκληρης ζωής: Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Stanley Kubrick (Στάνλεϊ Κιούμπρικ) αναχωρούσε από τις αμερικάνικες μεγαλουπόλεις με προορισμό την απομόνωση της αγγλικής επαρχίας. Μακριά από τις αυλές των μεγάλων στούντιο, ο αμερικάνος σκηνοθέτης οικοδόμησε ένα δικό του βασίλειο, ερμητικά κλειστό από τα βλέμματα των περίεργων δημοσιογράφων. Αυτή η κίνηση δεν εξέφραζε μόνο την αποστροφή του για τα χολιγουντιανά ήθη: δήλωνε παράλληλα και την διάθεση του για ανεξαρτησία από τις βουλές των μεγάλων στούντιο. Διεκδίκησε αυτή την ανεξαρτησία από την πρώτη στιγμή και παρ' όλο που πολλές φορές στράφηκε σ' ένα είδος κινηματογράφου που χρειαζόταν την χρηματοδότηση των στούντιο -οι ταινίες του 2001: A Space Odyssey, Barry  Lyndon είναι τυπικά παραδείγματα- ήταν αυτή η εκδήλωση αναχωρητισμού που του πρόσφερε κάτι ουσιαστικό: τον σεβασμό (αλλά και τα χρήματα) των μεγάλων στούντιο. Επιβάλλοντας τους όρους του -καμία παρέμβαση και πλήρη έλεγχο της ταινίας-, ο Stanley Kubrick έγινε ένας "ανεξάρτητος" σκηνοθέτης μέσα στο ίδιο το Χόλιγουντ. Όμως αυτός ο σεβασμός που του επιφυλάχθηκε ήταν επίσης και απόρροια της θέσης που διεκδίκησε για τον εαυτό του: ενός οραματιστή, αλλά και ενός αιρετικού δημιουργού.
Μη αποδεχόμενος την εξουσία των στούντιο, ο Stanley Kubrick απέστρεψε το βλέμμα του και από το είδος του κινηματογράφου που επέβαλλαν: οι ταινίες του αποτελούν τις πολλαπλές εκδοχές μιας αιρετικής συνείδησης. Στην ταινία A Clockwork Orange αποκαλύπτει με καθαρότητα τις προθέσεις του απέναντι στο Χόλιγουντ: με μια πράξη που είναι ταυτόχρονα το κινηματογραφικό ισοδύναμο της ιεροσυλίας, αλλά και ο ορισμός της ειρωνείας στον κινηματογράφο, βάζει τους ήρωες να διαπράττουν αγριότητες τραγουδώντας το Singin' In The Rain , ένα εμβληματικό τραγούδι της χολιγουντιανής μυθολογίας. Μ' ένα ανάλογο τρόπο η φιλμογραφία του μπορεί να θεωρηθεί ως ένα μανιφέστο -γεμάτο λεπτή ειρωνεία και σκοτεινό σαρκασμό- ενάντια στην τυποποίηση και στα χολιγουντιανά κλισέ. Στις γεμάτες αφελή ηρωισμό πολεμικές ταινίες αντιπαρέθεσε την φρίκη και την τραγωδία του πολέμου με τις ταινίες Paths of Glory και Full Metal Jacket -στο ελεγχόμενο πάθος των ερωτικών ιστοριών απάντησε με τον σκοτεινό και παραβατικό ερωτισμό της Lolita   -απέναντι από τις ανώδυνες σατυρικές κωμωδίες τοποθέτησε τον ψυχροπολεμικό παραλογισμό του Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb -στις συμβατικές ταινίες τρόμου απάντησε με την κλιμακούμενη παράνοια του The Shining -απέναντι στις μελοδραματικές ταινίες εποχής προέβαλε τον κυνισμό του Barry   Lyndon -τέλος στην συμβατικότητα της γραμμικής αφήγησης αντιπαρέθεσε την ανατροπή της, στο The Killing, και τέλος την πλήρη αναίρεση της στο 2001: A Space Odyssey (μοναδικό δείγμα μιας πειραματικής υπερπαραγωγής).
Όμως θα ήταν λάθος να αντιμετωπίσουμε τον Kubrick μόνο ως μια αιρετική φωνή στα πλαίσια του χολιγουντιανού συστήματος. Η εκούσια αναχώρηση του από τα λαμπερά εγκόσμια, ο "εγκλεισμός" του στην αγγλική επαρχία και η αποστροφή του βλέμματός του από το γοητευτικό ψεύδος του χολιγουντιανού κινηματογράφου, έφεραν στην επιφάνεια την σκοτεινή διάσταση που υπάρχει στο έργο του. Η φιλμογραφία του -πολύμορφη και πολυποίκιλη-, είναι μια σπουδή για τον παραλογισμό και την ενδημική βία των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών, μια ελεγεία για τις αδιέξοδες και μάταιες διαδρομές της ζωής, μια περιπλάνηση στην σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ύπαρξης. Είρωνας και πεσιμιστής, σχεδόν μισάνθρωπος ο Kubrick έχει ως "ήρωες" πρόσωπα εγκλωβισμένα στις απάνθρωπες δομές της κοινωνικής πυραμίδας, δέσμια των παθών και των εμμονών τους, υποταγμένα όχι χωρίς αντίσταση στις ανεξερεύνητες βουλές της μοίρας. Είναι ο μάταιος αγώνας ενάντια σ' ένα παράλογο και πολλές φορές απρόσωπο μηχανισμό, είναι η αρχέγονη πάλη του ανθρώπου με την μοίρα του, που διατρέχει όλες τις ταινίες του: το ξενοδοχείο στο The Shining, η δικαστική εξουσία στο Paths of Glory, ο στρατιωτικός μηχανισμός στο Full Metal Jacket , η κοινωνική δομή στο Barry  Lyndon, το διαστημόπλοιο στο  2001: A Space Odyssey ορίζουν ένα χώρο όπου ο άνθρωπος δεν διαθέτει καμία εξουσία, όπου η ανθρώπινη υπόσταση απειλείται με ολοκληρωτικό αφανισμό. Έγκλειστοι στις φυλακές της ειμαρμένης, υποταγμένοι στις προσταγές και στις βουλές μιας ανώτερης και αόρατης δύναμης, παγιδευμένοι στον αόρατο ιστό της μοίρας, τα πρόσωπα των ταινιών του Kubrick ακολουθούν ένα δρόμο μοναχικό και αδιέξοδο: στο τέλος υπάρχει η συντριβή και ο αφανισμός. Μια κραυγή απελπισίας αντηχεί στις εικόνες των ταινιών του, μια χωρίς ανταπόκριση έκκληση για βοήθεια ακούγεται: για τους "ήρωες" του η ελπίδα δεν υπάρχει, ο αγώνας έχει πάντα μια τραγική κατάληξη.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ: DAY OF THE FIGHT (1951), FLYING PADRE (1951), THE SEAFARERS (1952), FEAR AND DESIRE (1953), KILLER'S KISS (1955), THE KILLING (1956), PATHS OF GLORY (1957), SPARTACUS (1960), LOLITA (1962), DR. STRANGELOVE OR: HOW I LEARNED TO STOP WORRYING AND LOVE THE BOMB (1964), 2001: A SPACE ODYSSEY (1968), A CLOCKWORK ORANGE (1971), BARRY LYNDON (1975), THE SHINING (1980), FULL METAL JACKET (1987), EYES WIDE SHUT (1999).

Καταστάσεις και σκέψεις τρέλας! (Ανέκδοτο)

 <<Τρελάθηκα γιατί παντρεύτηκα μια γυναίκα που είχε κόρη σε ώρα γάμου.

Σ’ ένα μήνα, ο πατέρας μου ζήλεψε την ευτυχία μου, και αφού ήταν χήρος, παντρεύτηκε την κόρη της γυναίκας μου. Έτσι ή δική μου γυναίκα έγινε πεθερά τού πεθερού της και μητριά μου η κόρη μου.

Εννέα μήνες αργότερα, ή γυναίκα του  πεθερού της γυναίκας μου πού ήταν συγχρόνως και κόρη της, απέκτησε ένα αγοράκι που φυσικά ήταν αδερφός μου –σαν παιδί τού πατέρα μου και μαζί εγγονός της γυναίκας μου, σαν παιδί τού παιδιού της – εγώ δε, αυτομάτως, έγινα  παππούς του αδερφού μου, αφού είμαι σύζυγος της γιαγιάς του.

Ένα μήνα αργότερα, η γυναίκα μου, μου χάρισε ένα αγοράκι. Τότε όμως, η πεθερά μου, που ήταν αδερφή του γιού μου, έγινε και γιαγιά του. Εγώ λοιπόν είμαι αδερφός του γιού μου, που είναι αδερφός της μαμάς μου ή της μητριάς μου. Συγχρόνως είμαι και γαμπρός της μητέρας μου, αφού η γυναίκα μου είναι θεία του γιού της, δηλαδή ενός παιδιού που είναι ανίψι του πατέρα μου. Τότε ακριβός τρελάθηκα.>>               

,

 

Η δύναμη της ¨μάζας¨…

Κάποτε ήταν ένας αγρότης-πατέρας που είχε 5 γιούς, όταν κατάλαβε ότι πλησιάζει το τέλος του, μάζεψε όλα τα παιδιά του, τους έδωσε ένα δεμάτι αποτελούμενο από 5 κλαριά και τα παρότρυνε να τα σπάσουν όλα μαζί. Τα παιδιά δοκίμασαν ένα, ένα με την σειρά αλλά δεν κατάφεραν τίποτα, τότε ο πατέρας χώρισε τα κλαριά από το δεμάτι και έδωσε από ένα κλαρί σε κάθε γιό, παροτρύνοντας τα ξανά να τα σπάσουν. Οι νέοι δεν χρειάστηκαν πολύ κόπο και γρήγορα κατάφεραν να σπάσουν τα κλαριά.

Μια παλιά,ρομαντική ιστοριούλα που σίγουρα σε κάποιους από εμάς την έχουν διηγηθεί οι γονείς μας, για να μας διδάξουν την δύναμη τις ομαδικότητας. Μια διδαχή που μας έρχεται από τα ¨βάθη¨ του χρόνου και μας μαθαίνει πολύ απλοϊκά πόσο σημαντικό είναι για την ζωή μας αυτό.

Μερικοί ίσως να αναρωτιούνται πώς έγινε και ο κόσμος ¨έπεσε¨ στα χέρια μερικών ανθρώπων, των λίγων όπως συνηθίσαμε να λέμε. Αυτό έγινε γιατί όλοι αυτοί τα βρήκαν μεταξύ τους, μοίρασαν το κόσμο και οργανωμένα, συλλογικά μέσα από μία άψογη συνεργασία, κατάφεραν με διάφορα μέσα να χειραγωγήσουν τις κοινωνίες και να λεηλατήσουν τον δημόσιο και ιδιωτικό  πλούτο.

Οι λαοί αποπροσανατολισμένοι από τον πραγματικό τρόπο ζωής  και γοητευμένοι από το γνωστό από αρχαιοτάτων χρόνων δόγμα του άρτου και θεάματος, παρέδωσαν τα ¨κάστρα¨ που προστάτευαν τις ζωές τους αμαχητί και επιδόθηκαν σε μια καινούργια τάξη πραγμάτων. Χρησιμοποίησαν εναντίον τους, μια μέθοδο  τύπου τζούντο, που όπως σε αυτό κερδίζεις τον αντίπαλο εκμεταλλευόμενος την δύναμή του, έτσι και εδώ εκμεταλλευόμενοι την δύναμη της μάζας,  την έστρεψαν εναντίον της και με απλές ¨λαβές¨ κρατούν τα πλήθη συνεχώς πεσμένα στην ¨αρένα¨ της ζωής.

Στον αντίποδα της ιστορίας μας, έρχεται η γνωστή ρήση του διαίρει και βασίλευε, που ενώ το συμφέρων ενός λαού είναι κοινό και στις περισσότερες περιπτώσεις οι λύση αποτελεί μονόδρομο, η ψευδαίσθηση της δημοκρατίας που μας έχουν περάσει επιβάλει στο σύστημα πολλά κόμματα , πολλές φωνές, που έχουν σαν αποτέλεσμα διχογνωμίες και μας βάζουν σε ένα δαιδαλώδες λαβύρινθο χωρίς τέλος, μεταφέροντας την μάχη για λύση, σε μάχη για εξουσία με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.

Σήμερα είναι πολύ εύκολο να συγκεντρωθεί μια μεγάλη μάζα ανθρώπων και να πανηγυρίσει υπέρ μιας ομάδας ποδοσφαίρου, άλλα εξαιρετικά δύσκολο αυτά τα ίδια άτομα να βρεθούν όλα μαζί και να βρουν ένα κοινό σημείο συμφωνίας για να ανατρέψουν μια δυσάρεστη για αυτούς κοινωνική κατάσταση. Πριν την έλευση του € και την κατάργηση της δραχμής στην Ελλάδα, το μικρό μπουκάλι νερού 500 ml κόστιζε στα περίπτερα 50δρχ, ενώ μετά την έλευση του € εκτινάχθηκε στα 0,50 €. Για κάθε 1 εκατομμύριο μπουκαλάκια νερό πριν το €,  πληρώναμε: 1.000.000τεμ x 50δρχ έκαστος = 50.000.000δρχ  ÷ 340,75δρχ  που είναι η ισοτιμία μεταξύ € και δραχμής = 146.735,14€. ή ίδια ποσότητα νερού μετά το € είχε ως εξής: 1.000.000τεμ x 0,50€ = 500.000€ x 340,75δρχ που είναι η ισοτιμία =  170.375.000δρχ. Μιλάμε για μια αύξηση της τάξης των 120.375.000δρχ , μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, χωρίς ιδιαίτερη μεταβολή στο κόστος εμφιαλώσεως.   και μιλάμε πάντα για απλό νερό. Επέλεξα το νερό γιατί είναι είδος απαραίτητο  για την διαβίωση μας. 

Ας πάρουμε ένα άλλο απλό παράδειγμα που έχει να κάνει με τα χρήματά μας. Για το παράδειγμά μας θα πάρουμε 6000 μικρό-καταθέτες των 1000€, που έχουν τα χρήματά τους σε τράπεζες και απολαμβάνουν ¨προνομιακές¨ απολαβές επιτοκίου, συνήθως κοντά στο 3%. Οι τράπεζες επενδύουν τα χρήματα τους αυτά με διάφορους τρόπους και πολλές φορές δανείζοντας τα στους ίδιους τους φυσικούς δικαιούχους και μάλιστα με αρκετά μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους από αυτό  που τους αποδίδουν. Με αυτό τον τρόπο και άθελα τους οι καταθέτες, τροφοδοτούν ένα σύστημα που έχει φτιαχτεί για να τους υποτάξει. Κάνοντας μια απλή πράξη θα βρεθούμε σε πολύ σοβαρά αποτελέσματα π.χ. 6000 μικρό-καταθέτες x 1000€ που είναι το ποσό του κάθε καταθέτη έκαστος = 6.000.000€ + 40% από μία υποτιθέμενη δική τους επένδυση, φτάνουμε στο ενδιαφέρον αποτέλεσμα των  8.400.000€, εδώ μιλάμε για μια διαφορά της τάξης των 2.400.000€ που αν θέλουν το προσθέτουν στο αρχικό κεφάλαιο και συνεχίζουν με μεγαλύτερα κέρδη η τα μοιράζουν παίρνοντας ο καθένας από    400€ , ποσό που μπορεί να ακούγετε μικρό αλλά αν σκεφτεί κάνεις τα 1000€ επένδυσης καταλαβαίνει εύκολα ότι είναι πολύ παραπάνω από το 3% μιας τράπεζας.

Ένα άλλο κόλπο του συστήματος είναι η εξαγορά όσο το δυνατόν περισσοτέρων επιχειρήσεων που τις ενσωματώνει σε ένα κοινό όμιλο ομπρέλα με αποτέλεσμα το στραγγαλισμό της αγοράς και την συγκέντρωση του πλούτου στα ταμεία των λίγων που ευνοεί το σύστημα.  

Μπορούμε να συνεχίσουμε με άπειρα παραδείγματα αλλά ο σκοπός μας δεν είναι αυτός, από την στιγμή  που οι περισσότεροι μπορείτε να σκεφτείτε καλύτερα παραδείγματα από τα δικά μου. Σκοπός μας είναι να αρχίζουμε σιγά, σιγά να υποψιαζόμαστε και να εφευρίσκουμε τρόπους να μην μας ¨κλέβει¨ το σύστημα. Όσο πιο οργανωμένα και συλλογικά το κάνουμε αυτό, τόσο καλύτερα αποτελέσματα θα έχουμε.  

Κόλαση ή Παράδεισος; (Ανέκδοτο)

"Μια μέρα σκοτώθηκε μια γυναίκα που ήταν μεγάλη πολιτικός και μεγαλοστέλεχος στο κόμμα της, με υπουργεία και πολλές περγαμηνές.
Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος και της λέει:
- "Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;" Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:
- "Δεν είμαι σίγουρη."

- "Τότε", λέει ο Άγιος Πέτρος, "θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις."
Η πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση.
Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ.
Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα.
Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα.
Πριν όμως να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Άγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.
Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος.
Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Άγιος Πέτρος να τι ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη.
Η πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:
- "Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση." 
Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση.
Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς.
Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και ρωτά τον Διάβολο:
- "Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν."
Και ο Διάβολος της απαντά:
Ναι. αλλά τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας έχεις πλέον ψηφίσει!!!"

ΤΑ ΘΕΡΙΝΑ ΤΑ ΣΙΝΕΜΑ

Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δεν θα ξαναρθούν
μ' αγιόκλημα και γιασεμιά

Έτσι λέει ένα παλιό τραγούδι κι εγώ ανατρέχω σε μια εποχή που είναι τόσο μακριά μα και τόσο κοντά. Και αν ο Λουκιανός Κηλαηδόνης αποδείχθηκε προφητικός σε αυτό το τραγούδι του, πιστέψτε με ούτε και αυτός θα το ήθελε

Ο κινηματογράφος ήλθε στην Ελλάδα το Νοέμβρη του 1896 όπως άλλωστε και σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.

Λίγα χρόνια μετά άρχισαν οι υπαίθριες προβολές στην Αθήνα, (Σύνταγμα, Ζάππειο και αλλού).

Ήταν μια πρώτη προσέγγιση του θερινού σινεμά.

Σε όλες τις μεσογειακές χώρες αναπτύχθηκε το θερινό σινεμά. Αρκεί μόνο να φρεσκάρετε λίγο τη μνήμη σας με την αριστουργηματική ταινία του Giuseppe Tornatore «Σινεμά ο Παράδεισος» όπου ο πρωταγωνιστής πηγαίνει σε ένα θερινό σινεμά κοντά στη θάλασσα.

Και βέβαια η χώρα μας δεν θα έμενε πίσω.

Στην Κέρκυρα γνωρίσαμε το θερινό σινεμά από τις υπαίθριες προβολές αρκετών πλανόδιων κινηματογραφιστών στα χωριά, και στην πόλη με τις πολλές αίθουσες, (η καλλιτεχνική φλέβα των Κερκυραίων βλέπετε), που αν κάποιος αναλογιστεί το τότε και το τώρα θα μελαγχολήσει.

Πολλές οι μνήμες από εκείνη τη μακρινή εποχή, την εποχή της νιότης μας.

Καθώς έμπαινε το καλοκαιράκι και έρχονταν η 21 Μάη, τότε που η κόκκινη και η μπλε έβαζαν τις καλοκαιρινές στολές τους άρχιζαν και οι ετοιμασίες για τα θερινά τα σινεμά στην Κέρκυρα.

Πρώτα απ΄ όλα έπρεπε να καθαριστεί το έδαφος από το χορτάρι του χειμώνα.

Οι σκουριασμένες καρέκλες ξαναγίνονταν καινούργιες με ένα καλό βάψιμο και καλώδιο γύρω, γύρω απ’ το σκελετό τους.

Ασβέστωμα στους τοίχους, καθάρισμα και καινούργιο καθαρό πανί για την οθόνη.

Όασις, Φοίνικας, Άλσος, Ναυσικά και το θερινό του Παλλάς, ήταν τα τελευταία προπύργια στο νησί μας.

Το θερινό σινεμά τότε ήταν γιορτή, διασκέδαση, και μια ευκαιρία κοινωνικής επαφής, συναναστροφής, επικοινωνίας των ανθρώπων που το είχαν σαν μια από τις λίγες εναλλακτικές μορφές διασκέδασης.

Οι μικροπωλητές συγκεντρώνονταν από νωρίς έξω από το γκισέ των εισιτηρίων για να πουλήσουν την πραμάτεια τους.

Σπόρους, ποπ κορν, γλειφιτζούρια, καραμέλες ακόμα και τυρόπιτες ο κυρ Φάνης.

Αυτή είναι και η γοητεία του θερινού σινεμά, ακόμα κι αν οι ταινίες που προβάλλονται είναι παλιές, οι ίδιες που εδώ και αρκετές δεκαετίες συγκινούσαν τους γονείς, τους παππούδες μας.

Εκεί όπου ο ήχος από το περίστροφο του Charles Bronson, από τον ερωτισμό της φωνής του Alain Delon, η από τα χαρωπό νιαούρισμα της Αλίκης Βουγιουκλάκη ανακατεύονται με το αγιόκλημα, τη μυρωδιά του γιασεμιού, και με τους θορύβους από τους κινητήρες των αεροπλάνων που ίσως είναι τα μόνα που μπορούν να σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα την ώρα που έχεις ταυτιστεί με τους ήρωες της παιδικής σου ηλικίας.

Και στο διάλειμμα, ή σε κάθε ευκαιρία διακοπής της ταινίας, και ήταν συχνές τότε, εμφανίζονταν οι μικροπωλητές με την τάβλα για να πουλήσουν ότι προλάβαιναν.

Σπόρους, στραγαλάκια,, φιστίκια, γαζόζες, ποπ κορν, ακόμα και ΑΛΜΑ παγωτά.

«ΑΛΜΑ τα υπέροχα», ξυλάκι λεμόνι, κρέμα, φράουλα, φιστίκι.

Και όταν τα φώτα έσβηναν, ακόμα και τα επίκαιρα, η τα προσεχώς είχαν τη δική τους γοητεία.

Η μνήμη πολλές φορές είναι επιλεκτική ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες. Θυμάσαι πρόσωπα, καταστάσεις, δρόμους, πλατείες , συναισθήματα, αγάπες, έρωτες, μυρωδιές.

Θυμάσαι τους Spiders και τους Glass Toy που στο Ναυσικά είχαν δώσει μερικές από τις τελευταίες τους συναυλίες.

Θυμάσαι τον Σπύρο, τον Κώστα, το Λευτέρη, τον Δημήτρη,τον Γιώργο, τον Προκόπη, την Πάολα, την Κατερίνα, την Άννα.

Θυμάσαι τη βροχή, που ειδικά εδώ στην Κέρκυρα είναι παλιά μας φίλη και που πολλές φορές είχε προσπαθήσει να μας φρενάρει χωρίς όμως ποτέ να τα καταφέρει. Όλο και κάποια ομπρέλα βρισκόταν για να μην χάσουμε την ταινία.

Θυμάσαι τα χρόνια της αθωότητας.

Κι από τότε, κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια, κάθε καλοκαίρι φλερτάρω ξανά με την παλιά μου αγάπη, το θερινό σινεμά.

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Φοίνικας και θα αργήσουμε να ξεχάσουμε τη μυρωδιά του γιασεμιού.

28.000.000.000 € ενίσχυση στις τράπεζες…

 

Πολλά έχουν λεχθεί και ακόμα περισσότερα γραφτεί σχετικά με την ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα, με το ποσό των 28.000.000.000* €. Δεν θα σταθώ στο εάν έπρεπε να τα δώσουμε η όχι απλά θέλω να  επισημάνω μερικά σημεία του θέματος αυτού…

1. Η χρηματοδότηση κρίθηκε αναγκαία για την αποφυγή κατάρρευσης των εγχώριων χρηματοπιστωτικών οίκων.

Γιατί κινδύνευαν με κατάρρευση, από την στιγμή που μας διαβεβαίωναν ότι οι τράπεζες της Ελλάδας δεν έχουν επενδύσει σε "τοξικά" ομόλογα;

Από τι κινδύνευαν απ’ την στιγμή που οι τράπεζες στην Ελλάδα είχαν πάντα κερδοφορία και για την ακρίβεια υπέρ-κερδοφορία;

Μήπως η ενίσχυση που δόθηκε στις τράπεζες με τον όρο να στηρίξουν την Ελληνική οικονομία (πράγμα που δεν έκαναν), δόθηκε με σκοπό την ενίσχυση τους, γνωρίζοντας το σκηνικό που θα ακολουθούσε στην Ελληνική οικονομία  και που βιώνουμε σαν λαός σήμερα;

Μήπως η ενίσχυση που τους δόθηκε είχε ως σκοπό την στήριξή τους σε "ανοίγματα" που ενδεχομένως είχαν κάνει σε άλλα κράτη βαλκανικά και μη ;